My Neighbour Mr.Ego

Hoofdstuk 17

P.o.v.  Roxanne

Het is vandaag vrijdag en het enigste wat ik weet is dat ik naar het vliegveld moet gaan om mijn cadeau op te halen en ik ben niet normaal nerveus.

"NATHAAAAANNNNN "

Schreeuw ik als ik de trap af ren en op de gang uit glij en meteen opsta, ik val op mijn kont als ik in de woonkamer kom en ik zie de jongens zitten lachen.

Wtf doen zij nou weer hier

"Ik heb hoofdpijn nu door als dat geval"

Ik slof naar de keuken en gooi een aspirine achter over en ik grijns als ik de muziek box van Nathan op tafel zie staan, ik zet hem aan en verbind met mijn mobiel. Nathan krijgt het door maar doet niks.

Ik zoek in mijn playlist en druk het liedje you reposted in the wrong neighbourhood aan en begin luidkeels mee te zingen.

"2 to the 1 to the 1 to the 3, i like your pussy and i like the trees, smoke so much weed you would it believe "

Ik word raar aan gekeken en lach onschuldig.

"Jullie hebben dit nooit gezien "

En ik ren de trap op en kleed me snel om en doe mijn haar in een rommelige knot. En loop zingend de trap af en maak een slide en ik schuif zo de woonkamer in en ik ga op de keuken tafel zitten en eet een appel, en kijk op mijn mobiel.

"Ik weet dat jullie staren, trouwens Nathan wil je me naar het vliegveld brengen "

"Wat krijg ik er voor "

"Een trap tegen je kroonjuwelen "

Zeg ik lachend, zijn blik veranderd en knikt gewoon, hij gaat me terug pakken.

"Waarom moet je eigenlijk naar het vliegveld "

Vraagt Luke grijnzend.

"Ik ga een vriend ophalen "

Hij knikt grijnzend en kijkt weer op zijn mobiel.

~
Ik sta nu te wachten op het vliegveld en ik word mateloos geïrriteerd door de arrogante zakken. Als ik zijn blonde haren en kastanje bruine ogen zie, word ik helemaal gek.

Zijn ogen ontmoeten de mijne en hij laat zijn koffers vallen en ik ren als een malloot naar hem toe en spring in zijn armen. Ik heb mijn benen om zijn middel geslagen en hij houd me niet normaal stevig vast. Ik pak zijn hoofd tussen mijn handen en zie een mooie glinstering in zijn ogen. Hij zet me op de grond en trekt zich dichter tegen me aan, hij fluistert iets wat ik niet had verwacht.

"Dit wil ik al een hele tijd doen Roxy "

Zijn warme handen legt hij op mijn wangen en hij legt teder en liefdevol zijn lippen op de mijne, ik schrik even maar ga er al gouw in mee en ik wikkel mijn armen rond zijn nek.

Hij trekt terug en de glinstering is nu niet normaal groot.

"I'am in love with you Roxy"

Zegt hij.

"I missed you"

Zeg ik terug. (Alles wat Owen en Roxy zeggen is natuurlijk Engels gesproken )

We draaien ons naar de jongens, Sander en Chris kijken ons met open mond aan, Luke geïrriteerd en Nathan ziet er boos uit. Ik kijk naar de grond en Owen heeft het door, hij grijnst en drukt zijn lippen nogmaals op de mijne.

Hij pakt mijn hand en sleept zijn koffer mee naar de jongens, ik stel hem voor en Chris en Sander worden helemaal hyper.

"OMG dat is Owen shay !!"

Schreeuwen ze tegelijkertijd, ik grinnik als ik zie hoe Owen moeite doet om zijn lach in te houden. Ik geef hem een por en zijn mooie lach komt uit zijn mond.

"Hij heeft nog nooit mannelijke fans gehad denk ik, want er hangen altijd wijven om hem heen"

Chris en Sander grinniken en na gelachen te hebben lopen we naar het dichts bijzijnde restaurant en eten we snel een wat en rijden we naar huis.

Daar aangekomen word ik boos aangestaard door beide ouders, want ik had nog steeds huisarrest en ik glip stiekem het huis uit.

Ze kijken even naar Owen en schenken hem een glimlach en mijn vader neemt me boos aan mijn arm mee naar de keuken.

"Roxanne was ik verdomme niet duidelijk genoeg"

"Blijkbaar niet hè ander glip ik het huis niet uit "

"Als jij je niet normaal kan gedragen jongedame dan zwaait er wat "

"Ik kan er verdomme toch niks aan doen dat ik zo ben geworden "

Schreeuw ik naar hem.

"Vertel het ons dan "

"Kan ik niet, ik ben bang "

"Nou je ziet er niet bang uit "

"Nou ik ben dat wel, ik ben bang dat de geschiedenis zich weer gaat herhalen "

Hij lijkt het eerst niet te begrijpen maar knikt dan toch.

"Maar zeg dan wat er is dan kunnen we je helpen "

"Je kan me verdomme niet helpen"

Hij legt zijn hand op mijn schouder maar ik sla hem er woest af.

"Raak me niet aan "

Ik ren naar de gang en pak mijn notitie boekje en duw het in mijn vader zijn handen.

"Daar staat alles in wat je moet weten"

Hij opent het boekje en ik blijf nerveus voor en staan. Zijn ogen worden groter als hij ziet staan wat ik geschreven heb.

"Je bent bang dat ik hetzelfde ga doen"

Zegt hij met een gebroken stem, ik knik langzaam en kijk hem aan in zijn ogen die vol woede staan.

"ALS JIJ VERDOMME NIET EENS JE EIGEN VADER KAN VERTROUWEN DAN DONDER JE MAAR OP "

Ik schrik niet van zijn uitbarsting maar maak er gebruik van.

"Is goed maar weet dan wel dat je me niet meer zult zien "

Hij daarentegen schrikt van wat ik zei, hij opent zijn mond om wat te zeggen maar ik storm de trap op, ik prop al mijn kleding in de koffer en de overige spullen ook, en ik ren te trap af. Ik laat mijn koffer in de gang staan en ik sleep Owen aan zijn arm mee zonder iets te zeggen. Hij begrijpt meteen waarom ik zo doe als hij mijn vader ziet. Ik open de deur en loop woest naar buiten met Owen achter me aan.

Mijn vader komt naar buiten gestormd en probeert me nog tegen te houden maar ik houd een taxi aan en stap samen met Owen in. Ik hoor mijn vader nog schreeuwen maar ik luister er al niet meer naar.

Ik leun tegen Owen aan en we rijden naar het vliegveld.

Daar aan gekomen nemen we het eerst volgende vliegtuig naar New York.