DELI

Bölüm 8; Plan

Eymen yemek sırasında kaçış planları yapıyordu. Birimiz mutfağa gidecektik, daha fazla yemek istemek için. Şebnem bunu öğrenecek ve birimizi odasına alacaktı. O sırada diğerimiz kapıdaki bekçiyi sessizce haklayacaktı. Eymen doktorların dolabından uyku hapları ve sakinleştirici çalmıştı. Umarım bu sefer tam anlamıyla başaracaktık. Ama başarsak bile kalacak yere ihtiyacımız olacaktı. Ki bunu yapmak bile çok zor. Kaçsak ne olacaktı?  Ailemi öldürmek için çok plan yapmıştım ama onlar öldükten sonrasını hiç planlamadım. Eymen şimdi bana hem onları öldürme şansını hem özgürlüğü hemde mutluluk duygusunu vaad ediyordu. Eymen'in mutluluğunu istiyordum. Onun bütün surat ifadelerini görmek, sonsuza kadar onunla mutlu olmak istiyordum. İçimdeki yalnızlık hissini yaklaşık bir haftada silmişti. En kötüsüde bunu fark etmemdi. Eymen henüz bunun farkında değil ve olmamasını istiyordum. Ama nereye kadar saklayabilirdim ki? Illa ki öğrenecek.

Derin düşüncelere daldığımı gören Eymen beni hafifçe dürttü.

"Efsun, iyi değilsen yarın olsa da olur."

"Eymen burada kalırsak daha kötü olacak. "

Bana tatlı ama hüzünlü bir bakış attı.

Nihayet planı uygulamaya başladık. Eymen yavaş yavaş kayarak yanımdan kalktı ve bağırmaya başladı. Herkes onun etrafında toplanırken bende yavaşça ve sessizce önce mutfağa gittim. Sonuçta Eymen Şebnem'in odasına gidecekti. Çaylara haplardan bir kaç tane attım. Daha sonra tekrar yemek salonundan geçeceğim için işim zor olacaktı ama sonuncu iyi olacaktı.

Çok dikkatli olmalıyım diye geçirdim içimden. Eymen'e vurmaya başlamıştılar ama Şebnem'in odasına doğru sürükleniyordu. Hemen ama sakin hareketle kapıya doğru ilerledim ve güvenlik görevlisi Mahmut beni anında fark etti. Hemen klubesinin içine girdim ve daha önce Eymen'in kullandığı şırıngayı adamın poposuna sapladım. Adama ağır gelmiş olacak ki inleyemeden bayıldı. Klubenin dışında eğilip Eymen'i beklemeye başladım. Umarım biri beni bulmaz. Eymen hemen halletmişti ama içimde kötü bir his vardı.

"Koş Efsun! Özgürlük vakti. " Eymen'e koşarak yeterli cevabı verdiğim açıkça belli ediyordu kendini. Eymen cebinde kalan son parayla uçak bileti aldı. Istanbul'a gidiyorduk. Istanbul'a. Yanımda Eymen, içimde özgürlüğün sevinci ve karşı koymakta zorlandığım hislerimle.