DELI

Bölüm 18; Karar

Ah be Eymen. Değiştiğini sanıyordum ama aynıymış. Erkekler ne kadar salaklar aklım almıyor. Şırıngayı alıp poşete sardım ve Mete'nin odasındaki konsulun üstüne koydum. Banyoyu temizledim zar zor. Açıkmıştım ama canım yemek yemek istemiyordu. Etrafı daha çok topladım ve ince pikeyi üstüme alıp televizyonun başına kuruldum. Haber kanallarını dolaştım ama tek bir haber bulamadım Eymen'le ilgili. Daha sonra televizyonun sesiyle uykuya dalmışım.

John'un sesiyle irkildim. Ah Mete'nin bıraktığı cep telefonunun sesi. Hemen koştum.

"Alo?"

"Merhaba Mete beyin telefonu mu?"

"Evet siz kimsiniz?"

"Ben Mete beyi alabilir miyim? "

"Ben yakın bir dostuyum, aynı evde kalıyoruz. Bana söyleyebilirsiniz."

"Ah, o halde hastanın sonuçları geldi. Her zamanki yerden alabilir. "

"Önemli bir durum var mı?"

"Bu bilgiyi Mete bey ve hastanın kendisi öğrenebilir. Iyi günler hanımefendi."

Cevap vermeme izin bile vermeden telefonu yüzüme kapattı. Neye uğradığımı şaşırmıştım. Hasta derken Eymen'i kast ediyor olmalıydı. Aklıma telefondan Eymen'i aramak geldi. Onun telefonu yanındadır. Telefonun ekranını açtım ama şifre istiyordu.

"Mete" yanlış şifre. Ne olabilirdi ki?

"1234" yanlış şifre. Ahh.

"Meteninşifresi" Hayır.

"1903" ve ekran açıldı. (Erkekler işte amk ne bekliyosunuz) Hemen kişi listesine girdim ve E harfine bastım.

Emre malı

Eren piçi

Esma kızı

Esmer bomba

Eymen (söyleyemeyeceğim, siz getirin artık.)

Ufak bir gülümsesemde kendimi toplayıp aradım. Mete açtı telefonu.

"Efsun şifremi nasıl buldun? "

"Nerdesiniz? Ölüyorum meraktan. Sonuçları alabilirmişsin."

"Tamam kapatmak zorundayım sakın dışarıya çıkma. Görüşürüz."

"Dur Me-"

Ama çok geç. Laf anlamaz erkekler.

Eymen'i bu durumda bırakıp gitmek istemiyorum. Ama eğer bunu yapacaksam şu an yapmalıyım  ve bitmeli. Ne Eymen'i ne de Mete'yi bu duruma sokamam.

Şimdi gideceğim. Şimdi gitmeliyim.

Kısa bir bölüm olduğunun farkındayım ama finali 2 bölüm yayımlayacağım.