DELI

Bölüm 9; Istanbul

Bu bölümü sonuna kadar beni destekleyen arkadaşım Egecan, Müge ve Didem'e armağan ediyorum. Geçtiğimiz günlerde Didem'in doğum günüydü. Mutlu yıllara ikiz! Hasta hasta yazdım bu bölümü, umarım beğenirsiniz :)

Uçakta yine Eymen'in kaslı göğüsünde uyuyakalmışım. Uyandığımda -Uyandırıldığımda- gözlerimi hafifçe araladım. Eymen beni uyandırmasa elli bin sene daha uyurdum. Hayatıma Eymen'in girmesinden bu yana yaklaşık 3 hafta geçmişti ama kendimi hayatımda ilk defa böyle huzurlu hissediyordum. O hayatıma girdiğinden beri her şeyi onda yaşamıştım. Sevgiyi öğrendim,  içimde olan boşluğu dolduruyordu.

"Hadi ama güzelim uyan artık"

"Geldik mi?"

"Az kaldı birazdan ineceğiz ayılsan iyi olur."

Tamam anlamında başımı salladım ve gözlerimi ovaladım. Tam o anda hâlâ Eymen'in göğüsünde olduğumu fark edip utandım. Hemen kalktım ve arkama yaslandım. Eymen kısık sesle kıkırdadı ama ben ona 3 numaralı ölümcül bakışlarımı atınca sustu. Uçak inince afalladım ve ayağa kalkmakta zorlandım ama imdadıma yine Eymen koştu. Koluna girdim ve beni yönlendirdiği tarafa gitmeye başladık. Ne o konuşuyordu ne ben. Eymen'in yemyeşil gözlerine baktım ama o önüne bakıyordu.

Istanbul doğduğum şehirdi. Her yerini köşe bucak biliyordum. Ailemde buradaydı sonuçta. Onları öldürmeye adadım hayatımı. Fakat şimdi Eymen var. Eymen'e anlatsam hak verir miydi bana? Tutar mıydı ellerimden? Neler düşünüyordum böyle.

"Beni duymuyor musun? "

"Ha?"

Eymen önüme geçip tam gözlerimin içine bakmıştı ve beni dürtüyordu.

"E-evet"

"Neden cevap vermedin? Çok korktum."

Bana sıkıca sarılırken içimden deli gibi ona sarılıp bir daha bırakmamak geçiyordu ama kendimd engel olup omuzlarına ellerimi koymakla yetindim.

"Iyiyim, hadi gidelim."

Eymen tekrar yanıma geçip elimi tuttu ve yürümeye devam ettik. Bir yere gidiyorduk ama bilmiyordum. Yolda ikimizde iş bakıyorduk çünkü paramız ancak 1 hafta ucuz bir otelde kalmaya yetecekti.

Ben bunları düşünürken ve Eymen'in aksi yönüne bakarken birden bir acı hissettim ve ardından büyük bir patlama sesi geldi. Tam yere yığılıyordum ki biri beni tuttu. Ama vücudum aksime hareket ediyordu. Yönetemiyordum.

"E-E-Eymen."

"Sakin ol meleğim sakin ol." biri beni kucaklarken gördüğüm son şey kırmızı bir sıvıydı.