His Innocent Prisoner

Chapter 11

Chapter 11

I DON'T KNOW what to feel, magulo ang utak ko. Napakagulo pati na ng nararamdaman ko. Ginulo ko ang buhok ko and got off from my bed and decided to take a shower. I'm so frustatred and shattered and only a cold water from the shower can deplete what I feel.

I took off my clothes and took a glance of my reflection in the mirror. I slowly touch the hickeys on my neck and on my collar bone. I bit my lower lip when I saw a lot of bruises on my both arms and on my wrist and there are also bruises under my breasts and abdomen and some traces of teeth. A tear escaped from my eyes, my knees trembled and my lips were bleeding. The wound he gave me, left me a deep scar. Buhay na buhay sa utak ko ang ginawa niya sa akin.

I'm now wishing that what he did to me will only turn into bruises and not into wounds. Bruises could disappear simply like a bubble leaving no traces, while a wound could leave me a scar, which will stay at me for a very long time and there is also a possibility that a scar won't disappear anymore, lalo na kung buhay ito. Yes, it can be treated, it has a chance to disappear but you will invest too much effort. And I don't want it, para sa ano? To be happy and live your life again?

You can throw me hurtful words now for being impatient at tamad but still I won't, I won't.

I smiled bitterly at my reflection and shattered the mirror, I don't wanna see the miserable me. I clenched my fist as I look at the broken pieces of the mirror, i'm broken as it is.

I turned off the shower matapos kong sabunan, linisan ng maigi ang katawan ko. No matter how I tried cleaning myself I can still feel his every touch and kisses. I treated him as a brother before and I loved him more than a brother before, I respected him as a man and just because of too much love for me he did that? Dinungisan niya ang pagkababae ko!

Hindi iyon tama, hindi tama na gumawa ng masama ng dahil lang sa may gusto kang makuha. If you want to have it, then work for it. You can't force something or someone. That's immaturity!

Napatingin ako sa pintuan nang may kumatok kaya agad kong kinuha ang tuwalya na nakasabit sa likod ng pintuan ng banyo, I wrapped it on my body saka ko hinawakan ang door knob.

"I won't ask you if you're okay because we both know that you are not, but please don't hurt yourself. Just please.."

Natawa ako ng pagak saka ko binuksan ang pintuan, tumingala pa ako dahil sa taas niya. I looked at him blankly saka ko tinuro ang pintuan ng kwarto.

"Get out." Simple kong sabi. Tiningnan lang niya ako saka siya sumulyap sa mga basag na salamin at saka nalang siya napabuntong-hininga. "You can punch me and kick me, huwag lang sa mga bagay na delikado. I deserve your wrath and I am very accountable to accept that."

"Just get out. I will only call you kung papatayin na kita!" tagis bagang kong singhal.

Mapait siyang ngumiti.

"Still, I will be here. I won't leave you anymore because no matter what, I will protect you and the whole universe can't change that."

"You said that before and what happened now? You can't even protect me from yourself." Puno ng hinanakit kong sabi sa kanya saka kumuyom ang kamao ko. "And 8 years ago.. I called you that time when that accident happened and you couldn't even answer my calls, i'm not mad because of that. Nasasaktan lang ako kasi umasa ako na dadating ka, na mapo-protektahan mo ako."

Agad siyang napatingin sa akin ng may liwanag sa kanyang mga mata.

"Na-naaalala mo na ba ako?"

Napatingin ako ng matagal sa kanya saka ako napakurapkurap. Hindi ko alam kung paano ko iyon naalala, kusa nalang na pumasok iyon sa isip ko at ibinuka ng bibig ko. Napailing ako saka ko siya tinalikuran.

"Get out, Noah."

"But angelica!"

Kumuyom ang kamao ko saka ko siya nilingon.

"Don't you ever shout at me! I am not saint as my name, so shut the fvck up before I can forget who you are!"

Nakita kong tumaas baba ang dibdib niya na parang nagpipigil ng kung anong emosyon. Dinuro ko siya saka ang pintuan.

"Bakit ganito kasakit ang parusa ng lahat ng mga nagawa ko?"

"Ask yourself, ask your fvcking self over and over again and fvcking leave me alone!"

Tumawa siya ng pagak.

"After these problems, I promise. I will get your justice for you. I love you so much, Angelica."

Hinawakan ko ang laylayan ng tuwalayang pumulupot sa katawan ko saka ko siya maiging tiningnan, namilog ang mata niya ng hinila ko iyon pababa saka siya biglang nag-iwas ng tingin na ikinatawa ko ng buong pait.

"Really, Noah? Really? Iiwasan mo lang ng tingin ang ebidensya ng kababuyan mo sa akin? Pwede mo naman iparamdam sa akin na ayaw mo akong mawala o ang putanginang pagmamahal mo sa paraang tama at matatanggap ko! Pero bakit mo sinira ang dignidad ko? Hindi ko binigay sa'yo ng kusa ito Noah, pinilit mo ito." I harshly wiped my tears and pointed my chest. "Masakit dito oh, kaya kung naaalala ko man na mahal kita ay wala din iyong kwenta. Dahil kasing babaw nalang iyon ng respeto ko sa'yo, mas nangingibaw ngayon ang galit ko."

That was a lie, yes.. gusto ko lang siyang saktan. Gusto kong iparamdam ang sakit ng ginawa niya sa akin. Alam ko sasabihin nanaman ninyong mali ako pero anong pakialam ko? Nasasaktan ako. Alam kong sasabihin nanaman ninyong 'mahal mo naman, patawarin mo nalang. Gagawin din naman ninyo iyon kapag nagkatuluyan kayo' pero gago ba kayo? Hindi porke't mahal mo iyong tao ay papatawarin mo na lalo na't kung dinungisan ka nito.

Matigas ko siyang tiningnan at saka nalang kumuyom ang aking kamao nang nakita kong may luhang kumawala mula sa kulay tsokolate niyang mga mata.

"I am really sorry, angelica. I am really sorry. Alam kong walang kapatawaran ang nagawa ko."

Nag-iwas lang ako ng tingin. Alam kong hindi niya iyon sinasadya, alam kong lasing lang siya at galit nang mga oras na iyon pero hindi iyon sapat na rason para matunaw ng ganoon lang ang sakit sa puso ko.

"Mabuti at alam mo.." Ngumiti lang siya saka ko nalang nakita ang pagtagis ng bagang niya. "By any chance, kung sakaling nakakaalala ka.. sino ang mas mahal mo.. ako o iyong boyfriend mo?"

Matagal ko siyang tiningnan ng diretso sa mata at mukhang wala siyang balak na mag-iwas ng tingin kaya ako ng gumawa. Sa muling pagkakataon ay itinuro ko ulit ang pintuan ng kwarto ko.

"I am sorry too, Noah. But please just leave.."

Nginitian niya ako.

"I will only leave your room but not in your life." Aniya.

Aabutin pa sana niya ang pisngi ko pero madali akong humakbang palikod, napangiti nalang siya ng mapait.

"Hate me, hurt me all you want I will still stay. I won't leave you like I did before because from now on, you are on my top priority. My baby first before my friends."