Nerd into a Princess 1 & 2

Forty-Four point one

Chapter 44.1: Get Out

Alliyah POV

"WAAAAA!! L-Labas!"Dinial ko agad ang number ng room ni Tristan. Ang kulit kulit ni Habagat. Ayaw ko sabi syang makita eh!

(Uhh.. Good morning....)

"Uggghh! Walang good sa morning! Puntahan mo ako dito sa royal bldg! Tris---"

"Hndi! Hindi mo sya pupuntahan!"Sabi ni habagat ng mahablot nya yung telephone tapos pinatay nya. Nakatingin sya sa akin.

"Oh? Bakit naman? Dun ka na nga sa Frishanna mo! Che!"Inirapan ko sya bago ako pumasok sa kwarto.

*tok tok*

"Hoy buksan mo to! Amihan! Amihan!"

"Che! Manigas ka dyan!"Nag-swimming ako sa kama ko at nagkumot. Weee?

"Sisirain ko 'to!"

"Edi sirain mo!"

Ano bang problema? Ahhh. Grabe nga palang sakripisyo ang ginawa ko tapos hindi na nga sya dumating, nakita koo pa syang nakikipaghalikan kay Frish. Tsssss. Like ate, like bunso. Tssssssss! Buti nalang hindi ganun si Mury,

Nagtaklob ako ng kumot napaka-drama ko naman! Ang genre ng storya ko ay HUMOR at ROMANCE lang naman diba? Bakit nagkaroon ng drama? Haaay! Litsing Author naman yan!

(Tssss. Baka mas lalo pa kitang bigyan ng drama.)

Sorry naman. Alam ko namang kailangan ng mga pagsubok sa buhay ehh. Di ba pwedeng i-happy ending mo nalang agad? Yun bang, i-skip mo na lang sa part na malungkot yung bida. Tapos, lagpasan na yung page na yun papunta sa final pages? Para masaya na. Kasi diba kapag bida, masayahin at maraming nagmamahal sa kanya? Ehh bakit may mga nanloloko rin. Haaay. Mas maganda rin sigurong maging kontra-bida no. Tssssss.

(I have no response.)

Litsi talaga! Napatingin ako sa doorknob ng umikot ito tsaka bumukas.

"A-Amihan...pa--nget."

"Kailangan mo? Ahh, wait. Tawagan ko lang ang yourlove frishanna so sweet."Sabi ko pero may naalala ako. Oo nga pala. "Ayy. Sorry. Maymasamang-loob kasi na humablot ng phone ko tapos muntik pa akong mamatay! Hay."Sabi ko at kumunot naman ang noo nya.

"Ano? Nasaan ka ba?"

"WOW! Shete ka! Nakakainis ka Shawn! Pumunta ako sa sinabi mong lugar. Nakarating ako ng 6:38 pm. Kinabahan pa nga ako kasi late ako ng 38 minutes. Tapos ikaw late ka ng Limang oras? Hinintay kita hanggang alas-dyis ng gabi! Lumakad ako palabas hanggang sakayan eh!"Parang sumikip lalo yung dibdib ko dahil sa pagpipigil ko umiyak.

"Eh bakit hindi ka nagpasundo?"

"Paano? Na-lowbat yung phone ko kakahintay kung may mananalasa bang habagat sa phone ko pero wala! Nilibang ko yung sarili ko kasi akala ko pupunta ka. Dapat pala sinabihan ko na lang si manong driver na sunduin ako. Bakit nga ba ako hindi nagpasundo? Kasi akala ko, makakapunta ka at isasabay mo ako pauwi! Lecheng buhay."

"I-I..."

"Nung umalis ako ng restaurant, 10pm. Itetext ko sana si tristan para magpasundo pero lowbat pala yung phone ko tapos may humablot pa! Nagtatalon pa ako nun! Nagpapadyak! Muntik na akong mamatay eh! Muntik na kasi may makakasagasa na sana sa akin. Buti nalang may dumating na bus at may nakatabi akong mabait na babaeng may anak. Pinahiram nya ako ng phone kaya natawagan ko si Tristan. Nakarating kami sa club na yun kasi nandun daw si Joshua, nagmumukmok. Nakita kita dun, nakikipag-ewww. Basta yun. Akala ko nga magmemake-out na kayo dun. Buti naman at naramdaman nyo na nakatutok sa inyo ang spotlight. I was right there, watching you and her. At kung ku-kwestyunin mo yung paghalik ko kay Tristan.....

.....mahiya ka naman! Mas malaki ang kasalanan mo sa akin. Eto.. Isipin mo. Paano kung pinatay ako nung snatcher? Paano kung nasagasaan ako nung kotse? Paano kung walang dumating na bus? Paano kung walang TRISTAN? Sa palagay mo ba nandito ako sa harapan mo at sinusumbatan ka?"

"I-I didn't know.."Nakayuko na sya, ako? Nakatingin sa kanya at tuloy tuloy sa pagiyak. Mas nainis ako sa sagot nya.

"Of course you didn't know. And you will never ever know! Pero ngayong sinabi ko, malamang alam mo na. Hindi ka naman siguro tanga diba?"

"I'm sorry."

"Sorry your face. Sa sorry mo ba maibabalik mo yung nangyari? Diba hindi?"

"Sorry, sorry, sorry. Alam kong nasaktan kita. Sorry.."hinawi ko yung kamay nyang hahawak sana sa mukha ko.

"No, hindi mo alam kung gaano ako na-disappoint sayo. Do you want to know? Hmmmmm. As high as the sky, as deep as the ocean."Saad ko. Alam kong di sapat ang pag-describe ko. Pero, che naman!

"You don't know how sorry I am. Do you want to know?"Tanong nya.

"No, I'm not interested. Don't be. Hindi mo kailangan mag-sorry dahil, you didn't know. Diba? Hindi mo naman alam. So anong sense ng sorry mo? Di'ba wala? Get out."Sabi ko at nakaiwasng tingin sa kanya at nakaturo sa pinto. "Get out, Shawn."

"Get out? Pag lumabas ako ng hindi pa tayo nagkakaayos, parang lumabas na rin ako sa buhay mo. Alam mo ba yun?"

"I don't care. Lumabas ka na. Mas mabuti nga sigurong umalis kana kasabay ng paglayas mo sa magulo kong buhay....

....get out of my room and get out of my life, ASAP."

"Please.. Ano bang magagawa ko?"

"Wala na. Kung hindi ang umalis ka."

------

A/N: Sobrang ikli lang po nito. Wala lang po akong magawa kaya ko ito nagawa. Heheheh, as you can see, sinalaysay lang ni Alliyah ang mga nangyari at naranasan nya tapos hindi pala dumating si Habagat. So ayun.. The next UD will be... His side, Shawn's pov/side.

The next UD will be as soon as possible. Pansin nyo po ba na kapag maikli ang update, nilalagyan ko ng point one? Kasi parang ang unfair naman sa mga chapter yun. Hahahahah. Comment you reactions ang suggestions then vote if you like the chapter. (Walang magvovote kasi ayaw nyong nagaaway ang shalliyah. Okay ako ang demanding hahha.)

Don't forget to vote me at the selfie battle ha! Nasa chapter 43 yung link and nandun dn sa external link. Hanggang march29 lang yan. Kaya kug march 30 mo na to nakita, wag mo na tignan yun. Heheheh >:)