𝐈𝐒𝐋𝐀𝐊 𝐊𝐄𝐋𝐄𝐁𝐄𝐊

BÖLÜM 1| "ACI"

Beşerin ölüme bile karşı gelebileceği noktasından vuracak olursanız, sonunuzu düşünmeye fırsat dahi bulamazsınız.

Çünkü ezip geçtiğiniz hor gördüğünüz tırtıl; albenin can bulduğu, kanatları ihtişamlı bir kelebeğe dönüşüverirdi.

ஆ

Siyah beyazı esir aldı.
Beyaz bulandı.
Siyah günahkârdı.

Suyu çok seven yaramaz kelebek, yirmi dört saatten ibaret o günde susuz kaldı.

♪

Gözyaşlarıyla ıslanan kelebekler ölüp gökyüzünden düştüklerinde, soğuk bedenlerin yalnız ruhlarına armağan edildi.

⏳

Zayn feat. Sia - Dust Till Dawn

*Gözümü kapattığımda sarıldım gördüğüm karanlığa; sahiplendi o da, kollarını açtı ruhuma.*

1. BÖLÜM|"ACI"

Yaşadığınız şehir dar gelmezdi ruhunuza, hayatın elleri dolanırdı sadece boynunuza. Pençeleri kanatırdı, saf, biraz da size benzeyen hayallerinizin puslu güzelliğini ve sizin karşı koymaya mecâliniz dahi olmazdı. Diyebilir misiniz? Ben çok mutluyum. Çünkü hayatın kıçına öyle güzel bir tekme attım ki siktirip gitti ve bir daha gelip bozamadı düzenimi.

Cık, yok öyle bir dünya!

İmtihan dediğimiz şey tam olarak: senin o olmadan yaşayamayacağını zannettin her neyse; onun olmadığı bir hayatın önüne sunulmasıydı. Fakat unuttuğun bir şey var...

Yaşıyorsun işte yine de her şeye rağmen.

Ve biz, ölü ruhların dışarıdan dimdik ayakları üzerinde duruyormuş gibi görünmesine yaşayan ölüler diyoruz.

Şofbenin başlığını çıkarıp suyu açtım sonuna kadar, dudaklarımı aralayıp ağzıma dolduğunda su, geri çekmedim. Damağımda bir noktada hareket ettirdim akışını. Su ne kadar dolsa da açık ağzıma, bir o kadar da dökülüyordu küvete. Kendimi boğma niyetinde değildim, sadece garip hissettiriyordu. Gerçi, şurada, şu küvetin içinde boğulup kalsam umurumda olmazdı.

Yaşamak neydi sahi?

Ah, bunun tanımını hiçbir zaman yapmayı beceremedim sanırım.
Ne kadar yaşıyorum bilemiyorum fakat acının ne olduğunu hatta nasıl hissettirdiğini bile biliyordum.

Açıyı yakalayıp yüzüme çıkardım ve yüzümde gezdirdim suyu. Nefes almak zorlaşmıştı ama mazoşistlik yanım durmamamı istiyordu. Bir müddet öyle durduktan sonra buğulu görüşümle başlığı geri takıp ayağa kalktım ve yerine bıraktım.
Suyun sesiyle ağlayışımın sesi birbirine girdiğinde gözlerimi kırpıştırdım.

Tam bir sene oluyordu hayatımdan gideli. Tam 365 gündür yoktu hayatta ve ben bu nedenle göğsüne yaslanıp o en güzel ritmi dinleyemiyordum. Sarılamıyor, öpemiyor, kokusunu içime çekemiyordum ve bunun ne kadar acı olduğundan bahsetmek canımı daha fazla yanmasına sebep olmaktan başka bir şeye yaramazdı.