𝐈𝐒𝐋𝐀𝐊 𝐊𝐄𝐋𝐄𝐁𝐄𝐊

BÖLÜM 12| "KARAYEL"

Lana Del Rey - Cherry

Isla Rose - Music Man

*Koca ağacın dallarını birkaç hafta öncesine kadar çiçek sarmıştı.
Fakat şimdi yaprağa dönüşen çiçekler yavaş yavaş sararmaya başlamıştı.*

İyi okumalar♡

⏳

12. BÖLÜM|"KARAYEL"

"Hazal!"

Gelme, gelme, gelme.

Tak, tak, tak. Yaklaşan topuk sesleri vücudumu kasarken içimden yalvarıyordum.

Bana sorma, lütfen...

Dişlediğim dudağımı ve sımsıkı kapattığım gözlerimi, kime ait olduğunu bildiğim silüetin yanımda durduğunu hissettiğimde ikisini de eski haline çevirdim. Üzerimden atamadığım gerginliği belli etmemeye çalışarak yenilgiyle bakışlarımı ona doğru çıkardım ve zoraki bir şekilde gülümsemeye çalıştım.

Bitmek bilmeyen bir dersin ortalarındaydık henüz. Dikkat çekmemek üzere sessizce oturduğum tekli sıramda edebiyat hocamızın pençeleri arasına düşmüş bir av gibiyim şu an. Topluluk arasında mühürlediğim dudaklarımın ipini çekmek üzere bir fiilde bulunuyor. Elinde tuttuğu kitabın üzerinden çekmiş, bana yöneltmişti bakışlarını ve eş zamanlı olarak da konuşmak için aralamıştı dudaklarını.

"Hazal, bizimle paylaşmak ister misin düşüncelerini?"

"Ben, ben dinlemiyordum. Özür dilerim,"diye mırıldandım ağzımın içinde.

"Öyleyse bir kez de senden dinleyelim. Sonra da yorumlarsın." Kaşlarını kaldırarak sorduğu ya da kibarca emrettiği sözü üzerine "Hocam..."dedim kaygıyla. Böyle bir şeyi asla ama asla yapmak istemiyordum.

"Lütfen Hazal. Uzun zamandır sesini duyamıyoruz. Bu ders biraz da olsa katılmanı istiyorum. Oku ve bize anlat."

Boş bakan gözlerimi kitabın üzerine yenilgiyle indirdim. Her ne kadar istemesem de uzatmak ve böyle yaparak daha da dikkatleri üzerime çekmek istemedim. Dört kıtayı görünce bu beni korkuttu ama hiçbir işe yaramayacak itirazımı uzatmak saçmalıktı. Dişlerimi sıkkınca birbirine bastırıp gevşettikten sonra, sesime vurgu ya da tonlama neyse işte hiçbir şey vermeyecek şekilde sesimi hazırlayıp okumaya başladım.

"ŞEHİR IŞIKLARI

Burada başladı bir şehrin doğuşu.
Binlerce gökdelenin o zaman yandı ışıkları.
Şeytan'ın şarkı söyleyen sesi duyuluyor uzaklardan,
Melek'in kanatlarından gelen çırpınış sesleri duruyor şehrin boş sokaklarından.

Şehir ışıklarında kayboldu çocukların gülüşü.
O şehrin sokaklarını sardı düşmüş dizlerin kan izleri.
Yıldızlı gece ağlıyor, gözleri kara bulutlardan,
Ve gözyaşları çocuklarının haykırışından.

Buralarda gerçekleşti bir şehrin ölüşü.
Binlerce gökdelenin o zaman kapandı ışıkları.
Melek yenildiğinde, Şeytan'ın zafer haykırışı yükseldi gırtlağından,
Oysaki geriye hiçbir şey kalmamıştı Melek'le Şeytan'ın savaşından.

Bir şehrin doğuşu ve ölüşü.
Üzerlerinde zemheri gecenin parlak ışıkları, dolunayın büyülü, nazlı bakışları.
Şimdi sessiz çığlık sesleri geliyor kuru boğazlarından,
Ve gölgeleri kör, zifiri karanlıktan."