21 days to move on

Chapter 18

Day 13 - Moving On Operation (cont.)

The world seemed to stop.

"Lelay, seryoso si Lucy. Ayaw niyang umalis si Luke para lang daw sa isang babaeng hindi naman karapat-dapat ng pagmamahal ni Luke."

Hearing those words made the world stop. Hindi parin ako makasalita. Bakit ganun? When I was willing to let go, nandyan nanaman ang isang bagay na magpipigil saakin. Why? I was willing to let go of Luke.

Nakaupo lang ako sa gilid ng kama, "Anak? Nakikinig ka ba? Sayang kasi laway ko pag hindi."

"O-oo naman pa," Tumawa ako. "Pa, how? How could I please him not to go?"

Bigla naman napaisip si Papa. Akala nila madali lang, pero hindi. Stopping someone is not easy, you have to give valid reason. Hindi nakasagot si papa.

"Hindi ko rin alam, Anak."

Hinilamos ko ang mukha ko gamit ang dalawa kong kamay at napabuntong-ininga, "Di ko din alam, pa."

"Ikaw na bahala, anak. It is just a favor from your tita. Hindi naman sinabi na kailangan mo talagang gawin. Desisyon mo yan. Isang desisyon na magpapabago sa buhay ng dalawang tao."

All I heard was the bang of the door. Hindi ko na alam ang gagawin. My life's fucked up. Hindi ko alam kung ano ang dapat kong gawin. Why does it have to be so difficult?

And I have made a decision. To make Luke stay.

A.) Please him not to go.

B.) Tell him I like him.

C.) Or tell him I couldnt live without him. That all my 'okay' answers weren't true.

D.) Make him change his mind.

Those were the nearest and possible things I could do for him to stay.

But I still don't know how to make it happen. Everything seems to be impossible. Help me, Lord.

Ewan ko. I don't know how to do this. Its just a favor pero feeling ko kailangan kong gawin. Umiiral nanaman yung pagkaworrier ko. I hate this. Mas gusto ko pa ilagay yung sarili ko sa kapahamakan para mabigay lang ang kaligayahan ng iba.

I've made a decision. I am gonna make him change his mind.

**

"Nak, kain na tayo." Napatingin ako sa pintuan. Si papa pala.

"Susunod na ho ako." Tumango nalang si papa. Napahiga ako sa kama at napaisip. What have I gotten myself into? 

Nung nadesisyunan ko ng tumayo, bumaba na ako. Nagulat ako kasi nandun sila Luke and tita Lucy. Di lang naman ako nakaprepare sa get up ko. 

"Hi, iha." Bati saakin ni tita Lucy na ang lawak ng ngiti. Tiningnan ko naman si Luke at napatingin lang siya saakin at ibinalik na ang tingin sa pagkain.

"Hello po tita, hello Luke." Umupo na ako at kumuha ng pagkain. Napapasulyan ako ke Luke na nahuhuli ko rin na tumitingin saakin.

"So, wala bang mag-uusap saatin? Haha." Sabi ni tita Lucy habang iniinom ang orange juice niya.

"Anyways, mga bata. Musta naman ang school? Popular kids?" Tumingin saamin si Papa. Popular kids? Anong pinagsasabi ni Papa.

"Baka si Luke pa, pero ako hindi," Sagot ko at ibinalik ang atensyon sa pagkain. "Bakit naman, iha? Di ba close kayo? Bestfriends, perhaps?" 

Nagulat naman ako sa sinabi ni tita, napaubo tuloy ako. "Tubig anak! Nako! Ayoko pati ikaw mawala saakin!" Sinamaan ko ng tingin si Papa. "Oa mo, Pa! Sino bang namamatay sa nabibilaukan." At lahat sila napatawa, except Luke. Sus, nagduda pa kayo.

"Hahaha, nakakatuwa ka talaga iha. What if... Kung kayo nalang ni Luke?" And once again, nabilaukan ulit ako. "A-ano ho?"

"Kayo nalang maging together! Love love love!" Ginaya pa ni tita yung boses ni Kris Aquino. Pero seryoso, ano daw? "Mom, what are you trying to say?" 

"Luke, don't you like Lelay for you? She's nice, funny and beautiful too! Isn't she your ideal girl?" Ako? Tulala. Bigla biglaan kasi si Tita. 

"Oo nga, Lelay! Ayaw mo ba si Luke para saiyo? Gwapo, mayaman at mabait?" Parang nag-alinlangan si papa sa mabait. Haha! Kung alam mo lang pa.

Nagkatinginan sila ni Tita at sabay nilang sinabing, "PERFECT!"

Nagkatinginan din kami ni Luke at sabay naming sinabi, "NO!"

"YES!!"

"NO!!"

"YES!!"

"NO!!"

"Bahala kayo. Basta kayo being together is perfect." Natawa ulit si Tita Lucy.

Natahimik ulit at ang atmosphere. Pasensya na, gutom ako. Eh kasi tong sila Tita at Papa eh. Bigla-biglaan. Sabihin ba namang bagay kami ni Luke, na sana maging kami nalang. Kaloka. Di ba masisira ulo niyo nyan?

"By the way, I was serious about You and Lelay, Luke." This time, si Luke naman ang nabilaukan. "W-what?"

"Don't you like her, Luke? She's got it all!" Tuwang-tuwa na sabi ni Tita eto naman si papa nag-thuthumbs up for reassurance.

"I like her.." Sabi ni Luke. Teka, ano daw? He likes me? Omg! I like you too, Luke! Wait what am I saying? Wag nang pansinin.

"Really? Then good! Ipapa-arrange ko na ang wedding and announcement party. You like him too, Lelay?" Di ako nakasagot.

"I'll take that as a yes," Nakangiting sinabi ni Tita. "Wait ma, You misunderstood it."

"You said you like Lelay! I'll arrange it for you --"

"I like her as a friend, nothing less and nothing more."

Di ko alam pero nakaramdam ako ng lungkot. Umasa ako. Sino ba kasing nagsabi na umasa ako? Haha! I don't like you too, Luke! Nakakaiba yung nararamdaman ko. Parang kumikirot? Ay wala lang 'to.

"Oh.. As a friend.. We can work on that." Pilit na ngiting sabi ni Tita Lucy.

"Oo nga. Lahat naman ng perfect love story nagsisimula sa pagkakaibigan." Sagot naman ni Papa.

"Too bad there's no perfect love story, Tito. The word perfect doesn't exist in this cruel world. Perfect doesn't exist in the word love."

**

Hi guys! Sorry kung short update lang. Continuation lang kasi. Bawi ako next time. Missed you guys! Missed updating for you guys :D Babawi ako promise hahaha. Happy 1k reads pala! God bless guys. Sana naenjoy niyo yung chappy na 'to. Hahaha! Ciao!