Geen Vakantie (OnzinPower)

Hoofdstuk 28

28 Myra

"Hoe bedoel je, wie is de echte Myra? Ik ben natuurlijk de echte Myra!" Schreeuw ik tegen Graniolio. De neppe Myra, zegt ook weer dat zij de echte is. Gelukkig heeft Graniolio een idee, omdat hij blijkbaar niet kan zien dat ik de echte ben. "Dan ga ik jullie allebei maar 3 vragen stellen." Zegt hij. "Oké." Antwoorden we in koor. "Vraag 1: Wanneer zijn jullie geboren?" "1 April." Antwoord de neppe ik. "30 Oktober." Antwoord ik. "Vraag 2: Wat is jullie lievelingskleur?" "Geel." antwoorden we allebei. "Vraag 3, de laatste vraag... Hoe vaak heb ik jullie in de schouder gestoken?" "5 keer." Antwoord de neppe Myra. "10000000000 keer." Antwoord ik. "Oké, ik weet wie de echte Myra is! Want de echte Myra overdrijft heel erg, dus jij bent de echte Myra!" Zegt Graniolio en hij wijst naar mij. Vervolgens steekt hij de neppe Myra in haar schouder en er gebeurt niks. Hij steekt nog een paar keer, maar de neppe Myra heeft nog steeds geen schrammetje. Dan veranderd de neppe Myra opeens in een vogel en ze vliegt weg. "Doei!" Schreeuwt Graniolio. "Zo, laten we met de monsters vrienden worden." Zegt hij.

We lopen allebei naar een monster toe. Ik loop naar een Rigloriushyudnaf toe, en Graniolio naar een Hatruidriomurtesa. De Rigloriushyudnaf heeft een ijsaanval en hij wil me bevriezen, maar ik ontwijk de aanval. "Ik doe niks, we kunnen vrienden worden, en dan samen die gekke Liroulu verslaan." Zeg ik, maar de Rigloriushyudnaf vertrouwt me nog niet helemaal. Dan zie ik opeens links van me een rode bus staan en er zit een glinsterend goedje in. Ik pak het op en loop naar de Rigloriushyudnaf. Hij kijkt erg blij en er komt een buis uit zijn hoofd. Ik giet het glinsterende goedje erin. Het metaalachtige wezen wordt erg blij en hij rijdt per ongeluk tegen mij aan. Hij gebaart dat ik op zijn rug moet gaan zitten. Dat doe ik en hij blaast wat ijs en toetert. Alle andere Rigloriushyudnaf en Hatruidriomurtesa kijken naar hem.

Dan zie ik dat Graniolio wordt aangevallen door een grote vogel. De vogel spuwt vuur. De Rigloriushyudnaf en Hatruidriomurtesa proberen de vogel te raken, maar doordat hij vliegt lukt het niet. Dan krijg ik een idee. Ik gooi mijn dolk recht in de buik van de vogel en hij valt dood naar beneden. Graniolio's kleren staan nog in brand, maar gelukkig spuwt een van de Hatruidriomurtesa snel ijs op hem. Dan zien we Liroulu en Uluoril...

"Jammer dat ik jullie nog niet heb kunnen opeten!" Zegt Liroulu. "Maar daar gaat verandering in komen, hoor. Want Graniolio moet namelijk beter opletten wat hij drinkt op het kasteel, en bij Myra, dat spreekt natuurlijk voor zich. En zij moet trouwens ook beter opletten met wat ze drinkt. Kom allebei maar hier." Door de hypnose beginnen ik en Graniolio te lopen maar de aardige Rigloriushyudnaf bevriest ons zodat we niet kunnen komen en hij rijdt met alle andere metalen wezens op Liroulu en Uluoril af. Beiden bevriezen ze maar dan verdwijnen ze opeens beiden. De monsters kijken verwart om zich heen en 2 metalen vuurwezens bevrijdden ons uit het ijs. Dan worden wij ook opeens met de 2 vuur Hatruidriomurtesa en de aardige Rigloriushyudnaf weggeteleporteerd.

We zijn weer in een grot, voor de 100e keer... "Waar zijn we?" Vraagt Graniolio. "Ik weet het niet." Zeg ik. 1 van de Hatruidriomurtesa begint vuur te spuwen zodat de grot verlicht wordt. We zien een saffier, een smaragd en een robijn op de grond liggen. Wat zou dat betekenen? We pakken de stenen op en ze beginnen licht te geven. Ook worden ze heel warm en ik laat ze snel vallen, want anders krijg ik natuurlijk brandwonden. Ook Graniolio heeft ze laten vallen. Op de plek waar de stenen liggen, wordt de grond helemaal zwart. "Wat is dat?" Vraagt Graniolio. "Ik denk iets gevaarlijks, laten we hier weggaan." Maar als we ons omdraaien, zien we dat de 3 metalen wezens dood zijn. In alle 3 is een zwaard gestoken.

De wezens versperren de weg en de zwarte grond komt steeds dichterbij. "Misschien kunnen we eroverheen springen?" Stel ik voor, maar Graniolio schudt zijn hoofd. "Ik heb ooit van dit soort stenen gehoord. Als je de plek erboven aanraakt, verander je zelf ook in een steen. Waarschijnlijk hebben Liroulu en Uluoril deze val gemaakt." "Hoe komen we hier weg dan?" "Niet." Dan explodeert de grot opeens. Ik en Graniolio vallen beiden op de grond en het zwarte spul is nu gelukkig weg door de explosie. We rennen naar een andere gang, want misschien komen Liroulu en Uluoril zo, maar dan valt er op eens een kooi over me heen. En ook een over Graniolio. Hoe komen we eruit?