Hoofdstuk 20

1 0 0
                                    

20 Myra

Wat is het leuk hier, gewoon geweldig! Ik bedoel, alleen maar opdrachten doen van een wrede koningin en van Graniolio, kan het nog leuker? Ja, want eigenlijk is het vreselijk. Als ik een keer niks moet doen ga ik een geweldig plan bedenken om de koningin te vermoorden. Ik bedoel, de koningin laat mijn ouders in baby's veranderen zodat ze mij voor altijd kunnen zien lijden. Gelukkig heeft niemand nog mijn dolk van de 'donkere moordenaar' gevonden, die kan natuurlijk altijd nog handig zijn.

Een paar dagen later heb ik eindelijk weer een vrije periode. Ik pak mijn dolk en ga het kasteel in. De koningin is in gesprek met 1 van haar wachters. Ik ga achter de wachter staan. "Wat kom jij doen?" Vraagt de koningin. "Oh gewoon een van je wachters gijzelen." Ik doe het mes voor de keel van de wachter. "Laat mij en mijn ouders vertrekken uit dit kasteel, of anders gaat je wachter eraan!" Zeg ik tegen de koningin. "Oh vermoord maar, hij is toch lelijk." Was het antwoord van de koningin. Ik wil met de wachter weglopen maar dan voel ik een klap op mijn hoofd.

Een paar uur later word ik wakker, denk ik. Het kan ook een week zijn geweest. Ik kijk om me heen. Ik ben in een van de diepste kerkers van het kasteel. Waarom ben ik hier? Ik hoor dat iemand eraan komt. "Is het leuk daar beneden?" Hoor ik de stem van de koningin. Ik negeer haar en ze komt naar beneden. "Je vraagt je vast af waarom je hier bent. Nou eigenlijk heb ik al een beetje te veel slaven en het begon een beetje saai te worden, dus toen dacht ik, waarom ga ik mijn spreuken en vloeken niet op jou uittesten. Ze zijn niet dodelijk, hoor, maar je kan wel voor altijd slapen, dat zou grappig zijn trouwens, geen last meer hebben van die irritante stem van je." Zegt ze. "Dus je wilt spreuken en vloeken uittesten op mij?!" Is mijn antwoord. Ik ben namelijk nog liever slaaf dan een proefkonijn van allemaal gevaarlijke spreuken en proeven. Straks word ik een of ander monster dat allemaal mensen vermoord of zo. Of ik word verliefd op Graniolio door een van de spreuken, dat zou erg zijn! "Nou ik ga maar even het spreukenboek ophalen, dan kunnen we zo beginnen, ik ben zo terug!" En ze gaat weer weg.

Een tijdje later komt ze weer terug met een groot dik boek. "Ik heb het boek hoor. Vandaag gaan we de eerste 10 'niet zo gevaarlijke' spreuken uittesten die ik nog nooit heb gedaan, tenminste, als je niet in slaap bent gevallen door een van de spreuken. Als het goed is, zijn ze niet dodelijk." Ze doet het boek open. "De eerste spreuk heet: 'Snoerus Mondus' ik weet niet wat hij doet, dus laten we hem uit gaan testen!" De koningin zegt allemaal rare woorden en wijst dan naar mij toe. Op mijn mond vormt zich het paars, zwartige gesteente en ik kan alweer niet praten. De koningin is net Graniolio. "Dat was grappig! Laten we de 2e gaan doen, namelijk: 'Dansus Rarus'." De koningin zegt alweer allemaal rare woorden en wijst dan weer naar mij. Opeens begin ik heel raar te dansen en ik kan er ook niet mee stoppen. De koningin ligt helemaal in een deuk. Dan zegt ze weer wat rare woorden en ik kan gelukkig weer stoppen. "Dat was gewoon te grappig, en nu de 3e, die 'Schoppus Stenus' heet." De koningin zegt alweer allemaal rare woorden en opeens loop ik naar de muur van de kerker en ik begin er tegenaan te schoppen. De koningin laat het me doen totdat mijn voet is gebroken. "Is je voetje gebroken? Dan mag je wel stoppen, maar bij de volgende en die daarna staat een gifflesje, en bij de 6e staan er 3, dat betekent dat het misschien heel veel pijn gaat doen, maar je mag nu dus wel stoppen." De koningin zegt alweer rare woorden en gelukkig stopt mijn voet met tegen de muur aan schoppen. "De volgende spreuk heet: 'Slapus Kortus' ik ben benieuwd wat de spreuk gaat doen!" De koningin zegt al voor de 100e keer weer net iets andere woorden als eerst en wijst zoals gebruikelijk naar mij. Als de koningin naar me wijst word ik opeens heel moe en ik val in slaap.

5 minuten later word ik weer wakker. "Dat deed de spreuk dus, laten we nu de 5e spreuk gaan doen! De spreuk heet: 'Zittus Hoekus'." Zegt de koningin en ze zegt weer de rare woorden en wijst ook weer naar mij. Opeens loop ik naar een van de hoeken in de kerker en ik ga zitten. Ik probeer me te bewegen maar dat lukt niet. "Wel handig, dat je nu vast zit! Bij de volgende spreuk zit uitleg, en het is echt een hele grappige spreuk. Het is zelfs een vloek! En er stonden 3000000 gifflesjes in plaats van 3 trouwens. Dat betekent dat het je hele lichaam invloed op je heeft, leuk hè? De vloek heeft 'Giffus Lichamus' en het doet heel veel. Zo verandert al je bloed in paars vergif dat dodelijk is als je het drinkt en als iemand je aanraakt krijgt hij 1 van deze 3 vergiffen binnen: de persoon krijgt heel veel pijn voor 1 week, de persoon wordt 3 keer zo sloom voor 1 week of de persoon wordt superveel verliefd op je voor 1 week. Met deze spullen zou ik maar niet met iemand verkering gaan krijgen want dan gaat die persoon nog een keer dood door jou! Oh ja, en ik ga je ook even in je schouder snijden en door de vloek kan iemand je hypnotiseren als hij op de wond drukt. De wond is ongeneesbaar." De koningin zegt dit keer een hele lange reeks rare woorden en wijst dan naar mij. Ik voel me opeens heel vreemd. De koningin pakt de dolk van de 'donkere moordenaar' en loopt naar me toe. Ze maakt een grote snee in mijn schouder en er druipt paars bloed uit. "Leuk hè, deze vervloeking? Er is alleen 1 heel groot nadeel, over 5 jaar is het uitgewerkt, maar waarschijnlijk ben ik dan al wel de heerseres over de wereld en kan ik jou en mijn zoontje gewoon vermoorden, ik bedoel, waarom moet ik jou nou laten leven van die stomme Graniolio! Ik zal je mond trouwens weer openmaken hoor." Graniolio is de zoon van Uluoril? De koningin zegt allemaal rare woorden en wijst dan naar mij. Het gesteente valt van mijn mond af. "Maakte je een grapje toen je zei dat de vervloeking nog 5 jaar duurde?" Vraag ik. "Ja," zegt ze, "omdat de vervloeking namelijk al 10 seconden bezig was, dus eigenlijk was het 10 seconden minder dan 5 jaar, je hebt gelijk. Maar nu meekomen." De koningin drukt op mijn snee en ik loop haar achterna.

Het is alweer een paar dagen na de vervloeking als Graniolio weer op bezoek komt. "Hai." Zegt hij, zoals gewoonlijk. "Wat is je moeder irritant, en trouwens, mag ze je ook Graniolitje noemen, want dat is namelijk een grappige naam." Zeg ik. "Hoe weet je dat Uluoril mijn moeder is?" "Ze zei het per ongeluk." "Domme moeder, maar doet ze nog leuke spreuken op je? Ik had gehoord dat ze iets met 3 miljoen gifflesjes op je had uitgetest, dat is bijna evenveel als de babyspreuk." "Ja het waren echt hele leuke spreuken. Bij een van de spreuken kon je mij hypnotiseren door op mijn huid te drukken zei ze, maar het werkte niet op de schouders. Het hypnose gas was trouwens uitgewerkt." "Oké, ik vind het wel leuk als je wat te drinken voor me haalt, dus." Hij drukt op mijn wang en hij grijpt opeens naar mijn buik. "Ik heb opeens hele erge buikpijn!" Schreeuwt hij van de pijn. Blijkbaar was het het pijngif geworden.

Geen Vakantie (OnzinPower)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu