BINHI (Munting Handog - Book 2 [On Going])

7. Mahiwagang Paru-paro

Nang gabing iyon, hindi magawang matulog agad ni DJ. Nanatili siyang nakahilata sa kanyang kama, mulat na mulat at binubulabog nang maraming isipin ang utak. Ang nalaman niya tungkol sa kanyang Ate Roselda ay parang humawi nang makapal na hamog na humaharang sa kanyang pag-iisip. Hindi pa rin niya maintindihan kung bakit iyon nagawa ng kanyang kapatid. Sinusubukan ba nitong kunin ang kanyang loob? O ginagawa lamang nito ang tungkulin bilang isang nakatatandang kapatid?

Tumagilid siya paharap sa bintana. Bukas iyon at malayang tumatagos sa manipis na tabing ang liwanag na nagmumula sa buwan, habang sinasayaw nang marahang hangin ang mga kurtina. Doon ay nakaupo ang kanyang alaga at tila nakatanaw sa buwan nang hindi gumagalaw.

Bumangon siya at lumapit na rin sa bintana. Napakatahimik nang gabi. Bukod sa huni ng mga kulisap at hampas ng mga alon sa dalampasigan sa di kalayuan ay wala na siyang ibang naririnig pa. Ultimo ang pag-ihip ng hangin para rin niyang naririnig.

Tumingala siya at natanaw ang hugis D na buwan na nagsisimula nang maglakbay sa madilim na kalangitan. Ang ganda nitong pagmasdan.  Ang manaka-nakang pagharang nang maninipis na mga ulap rito ay waring nagbibigay pa lalo nang kakaibang ganda rito. Noong nasa siyudad pa siya ay hindi niya ito gaanong napapansin. Marahil ay dahil abalang-abala siya sa mga bagay na bumubuo sa buhay ng mga taga-siyudad, kagaya na lamang nang pagkahumaling niya sa online games at mga social media. Subalit dahil sa disconnection at limitation sa Internet na dulot nang paglipat niya rito ay nabigyan siya ng pagkakataong mapansin ang isang bagay na noon ay wala siyang pakialam.

Mahinang ngumiyaw ang kanyang alaga at ikiniskis ang mabalahibo nitong ulo sa kanyang kamay na nakapatong sa bintana. Napangiti siya sa paglalambing nito kaya naman hinimas-himas rin niya ang ilalim ng leeg nito. Bigla niyang naalala na hindi pa rin niya alam kung anong uri ito ng hayop. Na-thrill pa siya sa isiping baka galing ito ng outer space at ito ay isang intergalactic animal.

Bago pa siya makatawa sa overactive niyang imagination ay nagulat na lang siyang nang biglang lumundag ang kanyang alaga at walang kahirap-hirap na lumapag sa mabuhanging lupa. Lumingon ito sa kanya at ilang beses na ngumiyaw. Para bang may gusto itong sabihin sa kanya at niyayakag siya na sumunod.  Nangunot ang kanyang noo. Sa huli ay hindi rin siya nakatiis at tahimik siyang tumakas sa kanyang kuwarto.

Nang makalabas na siya sa main door, hindi niya mahagilap ang kanyang alaga. Kung hindi pa ito ngumiyaw ay hindi pa niya ito matutunton na nakakubli sa lilim na isang dwarf coconut sa di kalayuan. Mabilis niyang tinungo ang kinaroroonan nito.

“Ba’t mo ko dinala rito?” pabulong niyang tanong sa hayop, na para bang inaasahan niyang sasagot ito sa kanya.

Ngumiyaw ito at nagpatuloy sa paglalakad palabas ng compound.

Napakamot naman siya ng ulo. Tama ba itong kanyang ginagawa? Nilingon niya ang kanyang bintana, inaasahang anumang sandali ay bubungad ang hitsura ni Marietta. Ugali kasi nitong i-check siya sa kuwarto kung talaga bang siya ay tulog na.

Sinulyapan niya ang suot na wrist watch. Pasado alas nuwebe na subalit dead silent na ang paligid. Pansin niyang maagang natutulog ang mga tao rito. Humugot siya nang malalim na hininga at walang lingon-lingon na tinahak ang madilim na daan.

Mabuti na lamang at maliwag ang gabi, salamat na rin sa buwan, kaagad niyang nakita ang maitim na tuldok na paminsan-minsan ay hihinto at ngingiyaw sa kanyang direksiyon. Hindi niya alam kung saan ba siya nito balak dalhin. Pinipigilan niya ang sariling alalahanin ang mga kuwentong katatakutan na ibinahagi sa kanya ni Mamang noon.

Ilang saglit pa at lumuko ito nang daan. Pamilyar sa kanya ang daang iyon, na madalas ay iniiwasan ng mga tagaroon dahil sa mga kuwentong-matatanda. Subalit naaalala niya na minsan ay dinala siya ni Marietta roon upang maligo, kasama ang kanyang Ate Roselda na sa huli ay nakatatandang kapatid pala niya. Iilan lang rin ang may lakas nang loob na pumunta roon. Gapos pa rin kasi nang takot sa lumang paniniwala ang isip nang nakararami.