Senin görmemen garip değil,
Zaten bütün insanlık kör bana.
Ihlamur ağaçları anlar dilimi,
En sahipsiz gecelerin efendisiyim ben.
Anlattıkça anlaşılmayan sözlerim,
Sustukça bağıran derinlerim,
Sonuca ulaşmayan çözümlerim,
Ağlayamayan ruhsuz gözlerim,
Şanssızlık benim suçummuş gibi,
Hayatın attığı zarlara küserim.
Harap bir köy kahvehanesindeyim;
Insan fazla, anlayan az
Anlayanın da umrunda değil biraz.
Çay fena halde bayat,
Olsun, onu da tek başıma içerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yelkenler Şişirilmiş, Fora !
PoesiaŞiirlerimi sana yazıyorum, sanıyordum. Ben bunları; Sinemanın loşluğunda gülümsediğinde, İçimde papatya tarlaları açtıran Ellerini çekinerek tuttuğumda, Simsiyah gözleriyle bakıp gülen Tek bir lafıyla, Bütün yaralarımı iyileştiren kıza yazıyo...
