Elini kolunu sallaya sallaya
Bir şey beklemeden,
Şöyle! güneşi göğsünden süzerek!
Bir çocuk gibi mesela;
Arada ellerini duvarlara sürterek
Gülerek
Özgürce yürümek gerek!
Sen beni tanımıyorsun.
Ben hep öyle yaptım.
Yürüdüm.
Ve hep olmaz denilen yerden
Mucizeler yarattım!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yelkenler Şişirilmiş, Fora !
PoesiaŞiirlerimi sana yazıyorum, sanıyordum. Ben bunları; Sinemanın loşluğunda gülümsediğinde, İçimde papatya tarlaları açtıran Ellerini çekinerek tuttuğumda, Simsiyah gözleriyle bakıp gülen Tek bir lafıyla, Bütün yaralarımı iyileştiren kıza yazıyo...
