Hayatına girmek benim tercihim değildi,yine de bir tercih hakkım olsaydı bunu hayatına dahil olmak yönünde kullanırdım.Belki evinde kullandığın ve her sinirlendiğinde kırmaya çalıştığın minik biblo kadar bile değerli değildim fakat bu umrumda değildi.Sadece,o biblo yerine seninle konuşabiliyor olmaktan mutluydum.
Nevada'da doğduğum gün,annem kesinlikle pişman oldu.Hayatı boyu yaptığım hiçbir hareketi desteklemedi.Babam anneme göre daha çok yanımdaydı,tek nedeni ise oğlu olmamdı,hatta bana kendi adını vermişti.
Annemin beni sevmemesini anlıyordum.Onun hayallerindeki gibi bir çocuk değildim.Dikkat bozukluğuna sahiptim,hiperaktiftim,panik ataklarım vardı.Asla yerimde duramıyordum ve en ufak gelişmede atağım tutabiliyordu,bazen bir aptal gibi söylenenleri anlamıyordum,defalarca tekrar edilen şeyleri öğrenemiyordum ve bu yüzden okul hayatım boyu yalnız kaldım.Cinsel tercihim konusunda kafam karışıktı,kendimi biseksüel sanıyordum (açıkçası annem bunun ne olduğu bile tam kavrayamamıştı).Bana sorduğu ilk soru "Ne yani,kızlardan hoşlanmıyor musun?" olmuştu ve aldığı cevap bakışlarının daha da kötüleşmesini sağlamıştı.Aslına bakarsak ben ne olduğumu bilmiyordum
Sevgisiz ve yalnızdım,hiç arkadaşım yoktu.Hepsi benim moron olduğumu düşünüyordu,beni sevmiyorlardı ve tanımak için en ufak bir şans vermemişlerdi
Hem beni kim sevebilirdi ki,ben aklımı kaçırmıştım
Hayatım berbattı;benden rahatsız olan anne,aşamadığım zihinsel sorunlar,yalnızlık,bunalım ve daha sayabileceğim bir sürü şey
Hayatımdaki tek güzel detay ise,2 bina yanımızda oturan sendin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hold Me Until I Die (Ryden) (+)
FanfictionÖlürsem lütfen güzel bir yere göm beni,arkamdan ağlamayacağını biliyorum.
