(y/n: acının dozunu biraz daha arttırmaya ne dersiniz?)
"Spencer,konuşmak istemiyorum."
"Brendon yalvarırım böyle yapma,sana söylemem gereken bir şey var"
"Seni dinlemeyeceğim,marijuana içmeyi tercih ediyorum"
Spencer odanın dışından bana yalvarırken tam da şımarık biri gibi davranıyordum,kendime gelebilmem için böyle yapmam gerekiyordu
"Brendon,lütfen içme.Bak bugün Ryan gelecek"
Cevap veremedim
"Beni duydun mu? Ryan gelecek dedim"
Cevap veremedim çünkü dilim tutulmuş gibiydi,sonunda geri geliyordu
Biliyordum işte,gelecekti biliyordum.
Ayağa hızla kalktım ve kapıyı açtım,kapının önünde bağdaş kurup sırtını yaslamış olan Spencer bir an sendeledi
"Eşyalarını toplamak için mi geliyor?"
Elimden geldiğince kayıtsız bir tavırla konuşmaya çalışmıştım
"Aman tanrım,Brendon"
Düştüğü yerden hızla ayaklandı,yüzümü incelemeye başladı.Gözlerim baygın,yüzüm sarıydı,cildim rengini gitgide kaybediyordu
Dudaklarım soluk ve çatlaktı.
"İyiyim ben"
Mutfağa ilerledim,birkaç parça alıştırmalık vardı.Kendimi gerçekten aç hissediyordum.Elimdeki kahvemle sakinleşmeye çalışırken kapı çaldı ve Spencer hızla açmaya gitti
"Hey Ryan,hoşgeldin"
Geleceğini bilmeme rağmen adını duyduğum an yediğim lokma boğazıma takıldı
"Kalan eşyalarımı toplamaya geldim Spencer"
Sesini duyduğum an gözlerim doldu,tanrıya defalarca kez şükretmeye başladım
Sesini duyuyordum,aylar sonra seninle aynı mekandaydık.Bir zamanlar sevişmiş olduğum adamla şimdi aynı ortamda bulunmak bile gözlerimin dolmasını sağlıyordu.
Koşup sana sarılmaya ne kadar ihtiyacım olduğunu bilemezdin.Sen antidepresanlarımdan bile etkiliydin benim için.
Kalabildiğin kadar kal lütfen Ryan,böylece yarattığımız karışıklık bize konuşacak bir şey bırakır
Adım sesleri duyuldu,odana doğru ilerledin
"Benden nefret eden şu cesur çocuk nerede?"
Alaycı sesin yine buradaydı işte;umursamaz,cesur ve güçlü...
"Brendon içerde"
"Onunla konuşacağım bugün,kafası ayıksa tabi"
Dalga geçen tavırların (ki yüzünü görmesem de çirkin bir ima barındırdığını biliyorum) ellerimin titremesini sağladı
O aptal hapları senin yüzünden kullanıyordum! İçime attığım tüm o problemleri gün yüzüne çıkarıp defolup gitmiştin ve şimdi benim ilaç bağımlılığıma dem vuruyordun
Sinirden kızarmaya başladım,ellerim delicesine titriyordu.Kahve bardağını bırakmak zorunda kaldım.Sakinleşmek adına içimden bir Frank Sinatra şarkısı mırıldandım
Olmadı.
Kafamı geriye attım ve gözlerimi tavana diktim.Ayak sesleri şiddetlendi
"Spencer,ona salona geçmesini söyle ve bizi yalnız bırak olur mu?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hold Me Until I Die (Ryden) (+)
FanficÖlürsem lütfen güzel bir yere göm beni,arkamdan ağlamayacağını biliyorum.
