Çocuklar niye sustu? Yoksa ilaçlarım etkisini mi kaybediyor?
"My Way"ı mırıldanıyorum.Odam karanlık,kapkaranlık.Normalde hep bir ışık kaynağı olurdu,korkardım
Korkularımı yenmemi sağladın Ryan,artık karanlıktan ve ölümden korkmuyorum.Karanlığın içinden geçerek ölüme yürüyorum ve tüm hislerimden arındım.
Beni güneşsiz bıraktın,korkularımda ve zaaflarımda boğulmamı istedin,ben de senin gecelerinde bir daha hiç ay doğmamasını diliyorum.
Bir daha aya sahip olamayacaksın.
Elimi yatağa uzattım ve telefonumu aldım,gecenin bir yarısı olması umrumda değildi.Babamı aradım,o geriye kalan tek gerçeğimdi.Uzun bir bekleyişten sonra telefon açıldı
"Alo,baba?"
Yorgun sesi hattın öbür ucunda belirdi
"Brendon? Ne oldu?"
"Baba sana bir şey diyeceğim.Bize masallar anlatan bir kadın vardı yaşadığımız semtte.Ona ne oldu?"
Gecenin bir yarısında uyandırıp böyle bir soru sormuştum,şaşkındı.Uykulu sesiyle konuştu
"Öldü,Brendon"
"Neden?"
"İntihar etmiş,kimsesi yoktu"
"Baba,biliyor musun benim de kimsem yok"
"Efendim"
"Her şey için teşekkür ederim baba,annemi ve seni çok seviyorum."
"Ben de seni çok seviyorum oğlum"
Ağlamaya başladım,babamla 1 yılı aşkın süredir konuşmuyordum ve ona iliklerime kadar ihtiyacım vardı ama artık çok geçti.
"Baba,telefonu anneme verebilir misin?"
Bir an hatta sessizlik oldu,babam annemi dürtüp uyanmasını söylüyordu.Annemin periye benzeyen sesini duydum
"Anne?"
"Efendim oğlum?"
İnce sesi içimi titretti
"Beni sevdiğini söyler misin? Lütfen."
Bunu o kadar muhtaç ve aciz bir tavırla söylemiştim ki...
"Seni seviyorum oğlum"
Mecburiyetten söylediği cümle kalbimi ısıttı,o yalan cümleye sonuna kadar ihtiyacım vardı.Gözyaşlarım çenemin altında birikirken gülümsedim
"Teşekkür ederim anne,son bir kez sesini duymak güzeldi"
Konuşmasına izin vermeden telefonu kapattım,içinden sim kartı çıkardım ve kırdım.Annem ve babam daha fazla acı çekmeyeceklerdi.
Kimse acı çekmeyecekti artık,herkes mutlu olacaktı.
Kendimi gururlu hissediyordum.Hüzün ve gurur birleşip bana mayhoş bir tat sunuyordu
Karanlık odamda zorla doğrulup masama ilerledim.Masamda not defteri vardı,titrek ellerimle kalemi kavradım ve yazdım
"Unutma,beni hiç sevmedin."
Üzerine bir damla yaşın düşmesini engelleyememiştim.Notumu elimin arasında sıkıştırdım ve odana ilerledim.Tam gitarının üzerine bıraktım.Kendime dair bırakacağım bir yazı bile yoktu çünkü ben ona bile değmezdim.
Arkamdan üzülme demeyeceğim çünkü üzülecek kadar sevmedin beni.Sadece unutmamanı diliyordum Ryan,beni sevmediğini ve sevgisizliğin yüzünden öldüğümü.Bencilce acı çek istiyordum,ömür boyu azabımla yan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hold Me Until I Die (Ryden) (+)
FanfictionÖlürsem lütfen güzel bir yere göm beni,arkamdan ağlamayacağını biliyorum.
