An Unexpected Sequel

{Κεφ 14}

Περεθεση...Το κεφαλαιο το εγραψα δευτερη φορα...Μου βγηκε 3.300 λεξεις περιπου και το γαμημενο Wattpad αποφασισε να κολλησει και να μου το διαγραψει ολο...

Αρχισα να κλαιω και να κοπανιεμαι κυριολεκτικα για 20 λεπτα😢😢😢😭😭😭😭

Ρε πουστη μου...Ειμαι εδω και αρκετη ωρα και κοιταω επιμονα αυτο το ροζ τετραδιο που βρισκεται στο τελος του κρεβατιου...

Το κοιταζω εδω και ωρα και θελω τοσο πολυ να το διαβασω ολο διχως να αφησω καποιο σημειο...Να μαθω πως νιωθει...Να τη βοηθησω...

Ξαφνικα ακουσα ηχος πορτας να ανοιγει και εκρυψα κατευθειαν το ημερολογιο κατω απο το μαξιλαρι μου...

Μεσα μπηκε ο πατερας μου κοιτοντας με ανησυχος...Εγω με το που τον ανικρισα εσμιξα τα φρυδια μου...

Αρης:Αλεξ...Εισαι καλα?

Με ρωτησε καπως γλυκα και εγω τον κοιταξα σμιγοντας παλι τα φρυδια μου...Και απλα εγνεψα θετικα...

Αυτος με κοιταξε και ξεφυσηξε...

Αρης:Ξερεις τι ωρα ειναι Αλεξ?

Με ρωτησε καπως ανησυχος και εγω τον κοιταξα λες και ειναι εξωγηινος...

Δεν ειμαι ηλιθιος...Ξερω την ωρα...Αφου καθισα εδω γυρω στις 19.30 δεν θα ειναι 21:00?...22:00?

Αλεξ:21:00?...22:00?

Ειπα και αυτος με κοιταξε ανησυχος...Και καθισε στο τελος του κρεβατιου...

Αρης:Αλεξ...Ειναι 2.30 η ωρα το πρωι...

Μου ειπε και εγω γουρλωσα τα ματια μου...

Αλεξ:ΤΙΙ?

Ρωτησα εκπληκτος και αυτος εγνεψε θετικα...Με κοιταξε λυπημενος και ανησυχος και με ρωτησε με ενδιαφερον...

Αρης:Αλεξ...Ολα καλα?

Με ρωτησε και εγω εδειξα να το σκεφρομαι για λιγο αλλα στο τελος εγνεψα θετικα...Αυτος με κοιταξε λυπημενος και επειτα απο λιγα δευτερα με ρωτησε

Αρης:Αλεξ ξερεις πως μπορεις να μου μιλησεις για οτι θες...σωστα?

Με ρωτησε και εγω εγνεψα θετικα...

Αρης:Και οταν λεω ο,τι θες εννοω οτιδηποτε θελησεις...Εχω περασει απο παρα πολλα οταν ημουν στην ηλικια σου και μπορει να μπορεσω να σε βοηθησω...

Μου ειπε ενω χαμογελασε πικρα και εγω εγνεψα θετικα..

Με κοιταξε λυπημενος και σηκωθηκε ορθιος...Πηγε να φυγει ομως πριν φυγει ειπε..