An Unexpected Sequel

{Κεφ 32}

Αλεξ Pov

Η κατασταση αυτη τη μερα...Ειναι η πιο παραξενη απο ποτε...

Εγω...Ειμαι στον κοσμο μου...Αυτον που ονομαζεται Λυδια...Και δεν μιλαω σε κανεναν...

Ο Ιωνας μενει στο σπιτι για λιγο ακομα αλλα και αυτος ειναι ενα ρακος...Πολλες φορες πετυχαινουμε και οι δυο τους εαυτους μας να κλαιμε αλλα δεν λεμε τιποτα...

Ο πατερας μου οπως και η μανα μου δεν εχουν μιλησει σημερα...Ειναι ακριβως οπως εμενα με τον Ιωνα...Δεν εχουν ανταλλαξει κουβεντα...

Η Αθηνα απο την αλλη ειναι ακριβως σαν ολους μας...

Δεν μιλαει κανεις με κανεναν..

Ειναι σαν μια παραξενη σιωπη να σκορπισε τη μερα...Στο σπιτι δεν ακουγοταν ουτε ανασα...

Εμενα το μυαλο μου ταξισευε στο υπεροχο γελιο της....

Ξαφνικα ειδα με την ακρη του ματιου μου τον πατερα μου να κοπαναει τον τοιχο και να κλαιει στηριζοντας το σωμα του εκει...

Αλεξ:Μπαμπα?

Τον ρωτησα και γυρισε να με κοιταξει τρομαγμενος...Δεν με ειχε παρατηρησει...

Αρης:Ει..ειμαι καλα...

Ειπε αποτομα και εφυγε παιρνοντας αυτη την κορνιζα με το μικρο κοριτσι και το  βραχιολι στα χερια του...

Πηγα στην κουζινα και εκει ειδα τη μαμα μου να δακρυαζει πανω απο ενα γραμμα...

Με το που αντιληφθηκε την παρουσια μου σκουπησε τα ματια της και ρουφηξε τη μυτη της..

Αλεξ:Μαμα...Τι επαθες?..Τι παθατε ολοι σημερα?

Την ρωτησα και με κοιταξε στα ματια...

Ελπιδα:Δ...δεν ειναι κατι ανησυχητικο...

Ειπε κσι την κοιταξα εντονα στα πρασινα ματια της που ηταν ετοιμα να ξανακλαψουν...

Αλεξ:Τι εγινε μαμα?

Την ρωτησα και ειπε αποτομα..

Ελπιδα:Απλα σημερα ο μπαμπας μου ειχε γενεθλια και σαν σημερα πεθανε η μικρη αδερφη του μπαμπα σου...

Μου ειπε και τοτε σηκωθηκε ορθια απο το τραπεζι..

Ελπιδα:Σ..συγγνωμη α..α..αλλα εχω αναγκη ν..να μεινω λιγο μονη μου...

Ειπε ετοιμη να κλαψει και αφου πηρε το γραμμα που διαβασε κατευθυνθηκε τρεχοντας προς τα ενα δωματιο...

Ανεβηκα στο δωματιο μου και με το που ανοιξα την πορτα ειδα τον Ιωνα να καθεται στο τελος του κρεβατιου και να κοιταει κλαιγοντας το εσωτερικο των χεριων του...