An Unexpected Sequel

{Κεφ 53}

Προειδοποιση...Το τελος θα ειναι καλο για οταν ερθει το τελος του βιβλιου...❤😍

Αθηνας Pov

Μολις μας ενημερωσαν πως μπορουμε να παμε στο νοσοκομειο διοτι οι επομενες ωρες θα καθορισουν το τι θα συμβει...

Αρχισαμε να πηγαινουμε στο νοσοκομειο και τωρα βρισκομαστε στο αμαξι...

Εγω κοιταω απο το παραθυρο και μπορω να δω τια ψιχαλες τις βροχης να μουσκευουν το εδαφος....Τους δρομους...τα παρκα...

Το κρυο σου επιτρεπει να δημιουργησεις διαφορα σχεδια στο παραθυρο λογω της θολουρας που υπαρχει...

Εβαλα το χερι μου στην περιοχη του στερνου μου και εσφιξα στην παλαμη μου το μενταγιον μου...Εκλεισα τα ματια μου σφιχτα και ενα δακρυ κυλησε...Ενω αρχισε να κυλαει αργα και βασσανιστηκα κατα μηκος του προσωπου μου καιγοντας στιγμιαια καθε σπιθαμη του μαγουλου μου..

Ωσπου προσγειωθηκε πανω στην οθονη του κινητου μου στην οποια υπηρχε η φωτογραφια του Αλεξ...

Επειτα απο 10 περιπου λεπτα γρηγορου "τρεξιματος" με το αμαξι κατεβηκαμε ακριβως εξω απο το νοσοκομειο...

Βγηκα πρωτη απο ολους εξω και ετρεξα μεσα στο κτηριο...

Δεν εκανα καν τον κοπο να παω στη γραμματεια μιας και ηδη ηξερα τον αριθμο του δωματιου του...

Αρχισα να τρεχω προς τον οροφο που βρισκοταν το δικο του δωματιο ωσπου επειτα απο μερικα λεπτα βρεθηκα ακριβως εξω απο την πορτα...

Αλλο ενα δακρυ κυλησε απο τα ματια μου και προσγειωθηκε στο πατωμα...

Πηγα να την ανοιξω αλλα κατευθειαν μμε σταματησαν και μου ειπαν πως δεν επιτρεπεται ακομα...

[...]

Οι ωρες περανανε βασανυστηκα αργα...

Εγω ειμαι στην αγκαλια του ιωνα καθως κανεις απο εμεας δεν εχει παωει να κλαιει....

Υστερα απο 5 ολοκληρες ωρες εχουμε αρχισει να κλαιμε μοναχα...Να κλαιμε σιωπηλα καθως εαστε αγκαλια...

Η Λυδια κανει ακριβως το ιδιο ενω αγκαλιαζει σφιχτα τον Αχιλλεα που ηρθε με το που ακουσε πως ο Ιωνας αλλα ουτε και η Λυδια ηταν καλα...

Η Ελπιδα και ο Αρης ειναι σε μια κατασταση απεριγραπτη...

Η Ελπιδα...Κλαιει συνεχως ενω ο Αρης...

Μεχρι πριν λιγο...Δηλαδη για ολοκληρες 4 ωρες ηταν στο μπαλκονι του νοσοκομειου...Μονος του...