An Unexpected Sequel

{Κεφ 15}

Αλεξ:Α..ασε με...ΦΥΓΕΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ...Αφηστε με μονο μου...

Ειπα κλαιγοντας και ολοι με κοιτουσαν τρομαγμενοι...

Αλεξ:Μπαμπα...

Ειπα κλαιγοντας και τον εσφιξα πανω μου...

Αλεξ:Μπαμπα πεθανε...

Ειπα κλαιγοντας.και αυτος με εσφιξε πανω του...

Αλεξ:Πεθανε και φταιω εγω...

Αλεξ:Αν ηξερα θα..θα μπορουσα να τη βοηθησω αλλα τωρα πια ειναι αργα...Ε..εχει φυγει...

Ελεγα διχως να εχω σταματησει να κλαιω..

Αλεξ:Μπαμπα ειμαι ενας αχρηστος....

Ειπα κλαιγοντας και αυτος με εσφθγγε ολο ενα και περισσοτερο στην σγκαλια του...

Ηταν οτι καλυτερο αυτο που εκανε...Λες και ηξερε τι ηθελα...Δεν ηθελα κανεις να μιλησει...Κανεις να σχολιασει...Ηθελα μονο μια αγκαλια...

Ελπιδα:Αλεξ μου τι...

Και τοτε την διακοψε ο πατερας μου...

Αρης:Μη...

Της ειλε σιγα...Και αυτη δεν καταλαβαινε..

Ελπιδα:Τ..τι εννοεις...Τι Μη...Δ..δεν θα κατσω και δεν θα-

Και την ξαναδιεκοψε...

Αρης:Δεν χρειαζονται λογια αυτη τη στιγμη...

Αρης:Αυτο ειναι καλυτερο...

Ειπε και μου χαιδεψε τον ωμο ενω εγω δεν ειχα παψει να καλιω στιγμη...

Ναντια:Αλεξ γιατι κλαις?Εισαι λυπημενος?

Ρωτησε και εγω δεν αντεχα αλλο και της ειπα αποτομα διχως να το θελω...

Αλεξ:ΣΚΑΣΕ ΝΑΝΤΙΑ...ΑΠΛΑ ΦΥΓΕ...ΦΥΓΕΤΕ ΟΛΟΙ...

Φωναξα και τοτε ειδα τα ματια της να βουρκωνουν...Αλλες φορες θα ετρεχα εκει...Αλλα οχι τωρα...Αυτη τη φορα...Ειναι ΠΟΛΥ πιο σημαντικο απο τις μαλακιες της Ναντιας....

Πεθανε...Πεθανε και φταιω..Κ..και...και με μισω που μπορπυσα να κανω κατι και δεν το εκανα...Και...Απλα Θελω να ΜΕΙΝΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ...

Αλεξ:Μπαμπα...Δ...Δεν αντεχω αλλο...

Αλεξ:Ποναει πολυ...Ποναει τοσο γαμημενα πολυ...

Ειπα κλαιγοντας και αυτος εεφιξε τα ματια του και μου ειπε...

Αρης:Το ξερω...

Ειπε και τον ειδα να σφιγγει ενα βραχιολι στο χερι του...Εϊ αυτο το βραχιολι ειναι σε μια φωτογραφια με ενα μικρο κοριτσακι να το δινει στον μπαμπα μου...Οτσν ηταν μικρος...