An Unexpected Sequel

{Κεφ 52}

Παιδια το βιβλιο δεν τελειωνει ακομαα...Εννοουσα πως θελω νε ερθει ο επιλογος για να γραψω τη σκηνη😂😂😂

Τα ματια μου γουρλωσαν και αρχισαν να με ρωτανε ολοι γυρω μου τι επαθα...

Εμεινα ετσι για μερικα λεπτα και επειτα γυρισα να τους κοιταξω...

Ιωνας:Ο..ο...μπα..μπαμπας μου...

Ειπα τραυλιζοντας και αυτοι με κοιταξαν παραξενεμενοι...

Ιωνας:Ο..ο...Π..παπανικολαου Δημητριος που ειπαν...Ει..ειναι αυτος..

Ειπα διχως να μπορω να το πιστεψω και σηκωθηκα αποτομα απο τον καναπε πηγαινοντας στην πισω αυλη του σπιτιου...

Ειδα μια γλαστρα και την κλοτσισα νευριασμενος κανονταα την χιλια κομματια....

Καθισα στο εδαφος ενω αρχισα να κλαιω απεγνωσμενος...

Τραβαγα τα μαλλια μου και εκλαιγα ασταματητα...

Επειτα απο λιγο ειδα την Βαλ να τρεχει διπλα μου...Γονατισε ακριβως διπλα μου και με αγκαλιασε...

Το κεφαλι μου ηταν πανω στο στερνο της και προσπαθπυσε να με καθησυχασει...

Βαλ:Σςςςς...Ηρμισε...Ολο καλα θα πανε...

Μου μπλεκοντας τα δαχτυλα της μεσα απο τα μαλλια μου...

Ιωνας:Για...ΓΙΑΤΙ με μισει τοσο πολυ?

Ρωτησα εκνευρισμενος...Μεσα απο τα δακρυα μου και η Βαλ απλα με εσφιξε πανω της...

Βαλ:Ολα θα πανε καλα Ιωνα...

Μου ειπε και εγω εγνεψα αρνητικα...

Ιωνας:ΠΑΝΤΑ πανε ΟΛΑ σκατα...

Ριπα κλαιγοντας...

Συνεχισα να κλαιω για ακομα λιγα λεπτα στην αγκαλια της Βαλ ωσπου ο Αρης εμφανιστηκε και μας πλησιασε...

Τον κοιταξα στα ματια και για πρωτη φορα τον ειδα να κλαιει...Τοσα χρονια που ξερω τον Αλεξ ποτε δεν ειχα τον πατερα του να κλαιει...

Αρης:Π..πηραμε στο νοσο...νοσοκομειο και μας ειπαν πως η κατασταση του ειναι παρα πολυ ασχημη και πωε σιγουρα για τις επομενες 8 ωρες δεν θα εχουν νεα...Και μας ειπαν καλυτερα να μην παμε γιατι μπορει να..να μαα που και κατι π..που δεν ισχυει..Και...Α..αυτα...

Ειπα κλαιγοντας και με κοιταξε στα ματια...

Αρης:Π..παω μεσα...Δ..δεν το σ..συζηταω π..πως δεν θα φυγεις απο εδω σημερα..