An Unexpected Sequel

{Κεφ 37}

Αλεξ:Καληνυχτα μικρη.

Της ειπα γλυκα οταν την ακουμπισα στο κρεβατι...Και αυτη χαμογελασε μεσα στον υπνο της..

Την σκεπασα και κατεβηκα τις σκαλες...Ημουν τοσο γαμημενα κουρασμενος για εναν λογο..

Πηγα στην κουζινα και εβαλα να πιω ενα ποτηρι νερο...

Ευτυχως η Ναντια κοιμαται...Οπως και ο μικρος αλλα-

Ξαφνικα ακουστγκαν κλαματα μωρου...

Αλεξ:Τι το μελεταγα ρε πουστη μου...

Μουρμουρισα και πηγα προς το δωματιο που ειχαμε αφησει τον μικρο...

Ηταν ακουμπισμενος πανω στο κρεβατι του δωματιου και κουνουσε τα μικροσκοπικα χερια και ποδια του κλαιγοντας...

Τον πλησιασα και του χαιδεψα απαλα την κοιλια κουνονυας τον ελαχιστα ενω του ελεγα..

Αλεξ:Σςςς...

Αυτος με κοιταξε στα ματια και αρχισε να ηρεμει...Ωσπου το κλαμα του αρχισε να γινεται γελιο και ενα φαφουτικο χαμογελο χαραχτηκε στι προσωπο του...

Εγω χαμογελασα και τον πηρα αγκαλια...

Αλεξ:Γιατι εκλαιγες ρε μπομπιρα?

Τον ρωτησα και αυτος κουνησε σπαστικα τα χερια του...Και γελασα...

Αλεξ:Επειδη βαρεθηκες...Σε καταλαβαινω...Και εγω αυτο θα εκανα στη θεση σου...

Ειπε γελοντας και τον αγκαλιασα...

Αλεξ:Τωρα τι θες?...Νερο?...Φαϊ?..Τι?

Τον ρωτησα γελοντας...

Αλεξ:Ρε μικροσκοπικε Αλλαν δεν μιλας και εσυ να μου πεις τι θες...

Ειπα και τοτε εβγαλε κατι αναφωνητα...Αα ναι...Μιλαμε και ολαα λιγο...Ειναι απο τα μωρα που μιλησε νωρις και δεν εχει περπατησει ακομα...

"Μ...μ..μαμ..μαμα"

Μουρμουρισε κουμοντας τα χερια του...

Αλεξ:Μπομπιρα ξεμεινες με εμενα τωρα...Που παρεπιπτωντος ειμαι πτωμα...

Ειπα χασμουριωντας και αυτος γελασε...

Αλεξ:Ναι γελα γελα...Δεν ειναι αστειο...Μην παιζεις με τοκ πονο μου μικροσκοπικο πλασμα που μπορεις να ξεσηκωσεις ολοκληρη γειτονια στο ποδι...

Ειπα και γελασε παλι...Εγω τον κοιταξα για πλακα δολοφονικα αλλα επειτα τον αγκαλιασα...

Αλεξ:Εισαι τοσοοοο μικροσκοπικοο..

Ειπα γελοντας...

Αλεξ:Και που λεε μικρε τωρα που σε βρηκα θα σου πω τον πονο μου...