Kath's POV
Dalawang Linggo naren ang nakalipas simula nang dumating
kami ni Daniel sa beach house niya.
Nagkalapit kami sumila non.
Sa paningin ko hindi na siya si the hulk na nagalit saakin
dati dahil sa Flappy Bird.
Siya ngayon ang nag iisang Daniel Salazar sa buhay ko.
May lugar na siya kaagad sa puso ko.
He reminds me so much of John.
Minsan nga pilit na sinasaabi ng puso ko na siya si 'John'
pero sabi naman ng utak ko na imposible.
At kung siya nga si John
ano nalang ang mangyayari?
Maraming bagay ako na gusto itanong.
Baka naman long lost brother ni John ito?
Pero hindi ren eh kasi sa pagkakaalam ko only child itong si Daniel.
"Kathryn halika mamasyal ulit tayo sa beach malapit na ulit ang sunset oh."
pag aya ni Daniel.
"Sige ba."
sabi ko naman.
"Manang Josie alis na po kami!"
sigaw ni Daniel.
Nandito kasi kami sa sala at si Manang Josie ay nasa kusina at nag luluto para sa hapunan.
"Ingat kayo!"
sigaw niya pabalik.
"Tara!" sabi ni Daniel at hinawakan ang kamay ko.
Hay naku nasasanay na yan sa kakahawak ng kamay ko ah.
Pero ok lang naman saakin.
Naglalakad lakad kami ni daniel na nakapaa.
"Kathryn pwede mo ba ikwento saakin yung kababata mo?"
tanong niya out of the blue.
"At bakit mo naman gustong malaman?"
"Wala lang pero kung ayaw mo eh di sige hindi kita pipilitin."
"Hindi ok lang upo muna tayo."
Sa umupo kami sa may sand.
Kumuha ako ng stick at nag simulang mag drawing sa buhangin.
Nag drawing ako ng mga stars.
Pag ka tingala ko nakita ko si Daniel na nakatitig lang saakin, iniintay yung kwento ko.
"Well first off is pangalan niya ay John. Parang parehas lang ang ugali niyo
kasi parehas kayong nagalit saakin nung namatay kayo sa nilalaro niyo."
pag uumpisa ko sabay tawa.
"Sobrang niyang bait, maalaga he was like a brother I never had. Feeling ko siya yung
angel na pinadala ni God para saakin. Pag wala siya feeling ko hindi ako safe at palagi akong
malungkot pero pag nandyan naman siya I feel safe and secured and....happy. He was the source
