İmkânsıza meyilli, onu yaralayan adama tutulmuş çok seven bir kadın. Şefkat göstermekten, adamın onu tüm yaralamalarına rağmen onu sevmekten asla vazgeçmeyen bir kadın Zeynep.
Yarası çocukluktan başlayan, başkalarında da yara açmaktan çekinmeyen, o...
Zeynep gibi sevmek demek, bir bedende bin acıya ev sahipliği yapmak demekti. -Emir Kozcuoğlu
Biraz olsun karşılık beklemeden, koşulsuzca sevdiğiniz birinden vazgeçtiniz mi hiç? Ben vazgeçtim ve vazgeçerken hiç de bu kadar acıtacağını bilmiyordum. Bu da Emir sayesinde öğrendiğim yeni şeylerden yalnızca biriydi.
O gece ben giderken arkamdan gelmemişti, bundan sonra yalnızca Poyraz için bir araya gelecektik sanırım. İstediğim olmasına rağmen içimi sıkan bir şeyler vardı, beklediğim bir şeyler vardı acıtan.
Zararlı olduğu için bol süt az miktarda kahve içeren sütlü kahvemi yudumlarken, düşündüğüm kişi yine ondan başka birisi değildi. Tüm yenilgim, tutsaklığım onaydı ya zaten bu kadar acıtmasına rağmen.
Telefonumun çalmasıyla onu düşünmekten kopup, gözlerimi ekrana çevirdiğimde yabancı bir numaranın aradığını gördüm. Annemlere bir şey olabileceği düşüncesiyle telefonu anında açınca fazla tanıdık olmasa da yine de tanıdık gelen bir kadın sesini duydum.
"Zeynep, ben Müjgan. Emir pek iyi değil, sen iyi gelebilirsin diye düşündüm. Buraya gelebilir misin?" dediğinde kalbim endişeyle büküldü. Nihan'a olan saplantısı yüzünden bu haldeydi eminim ki.
Tereddüt etmeden "Geliyorum." dedim ve telefonu kapatarak üzerimi değiştirip taksi bulduğum gibi Kozcuoğlu evinin adresini verdim. Emir'in annesi beni arayacak kadar endişelendiğine göre durum gerçekten kötüydü, ne yapacağımı bilmiyordum. Sevdiğim adam ruhsal olarak iyi değildi, üstelik başka bir kadın yüzünden bu haldeydi, bu durumda ne yapabilirdim ki?
Taksi evin önünde durunca parayı uzatıp hızlı ama dikkatli adımlarımla eve yürüdüm. Daha dışarıdan Emir'in bağırışını duyabiliyordum, durum gerçekten kötü olmalıydı.
Eve girince kıvırcık saçlı tatlı bir kız beni buruk bir tebessümle karşıladı, ona zorla gülümseyip merdivenlerden çıkarak Emir'in sesinin geldiği odaya, Deniz'in odasına yürüdüm. Odaya yaklaştıkça adımlarım yavaşladı, kalbim acıdı onun canının Nihan için yanmasına.
"Neden?" diye fısıldadım sesime Emir'in Nihan için haykırışları karışırken. "Neden ben değil de Nihan, neden!" diyerek duvara vurdum elimle.
Odanın açık olan kapısına geldiğimde onun acısını gördüğüm için kendi acımı görmezden geldim. Hızlıca yanına gitmemle oturduğu yerden dizlerinin üzerinde doğrulup karnıma dokundu eliyle.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Zeynep.." dedi bitmiş bir sesle. "Neden?" dediğinde az önce benim de aynı soruyu kendime sorduğum aklıma geldi.
"Çünkü bitti artık. Gitti." dedim o yüzündeki ruhsuz ifadeyle beşiğin önüne otururken.
Emir'in haline bakmaktan görmediğim Müjgan Hanım'ı yanıma gelip, koluma dokunduğunda ancak fark ettim.
