Bölüm şarkısı: Kuytu-Düş İçime
...
Daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar,
kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer.
...
Can Yücel, Kim Özlerdi Avuç İçlerinin Kokusunu şiirindenGözlerimi hissettiğim yorgunlukla zar zor aralarken, başım çatlıyordu. Gördüğüm duvar bana hastane odasında olduğumu kanıtladı, kafamı uyuşuk uyuşuk yan tarafa çevirdiğimde koltukta oturan Emir'i gördüm. Bakışları bomboştu, benim gibi yorgun gözüküyordu. Ona baktığımı hissetmiş gibi kafasını bana çevirdiğinde telaşla yanıma gelip yüzümü avuçlarının arasına aldı.
"Poyraz? Poyraz iyi değil mi?"
"Zeynep... Özür dilerim ben..." Gözyaşlarım yanaklarımdan boşalırken ellerim artık şiş olmayan karnıma kaydı. Boştu. Oğlum, umudum yoktu.
Kaybetmiştim.
Kaybetmiştik.
***
Gözlerimi hastane odasının duvarlarına karşı aralarken, bomboş hissediyordum. Gerçekten bomboş. Kaybetmiş, tutunacak tek bir dalı kalmayan birinin hissetmesi gerektiği gibi. Çaprazımdaki koltukta oturan Emir, gözlerimi açtığımı fark edince aramızdaki o kısacık mesafeyi hızlı ve büyük adımlarla kapatıp yanıma geldi. Yüzümü avuçlarının arasına alırken gözyaşlarım çoktan akmaya başlamıştı. Elim iki yanımda öylece duruyordu.
"Kaybettik." dedim yaşlı gözlerimle ona bakarken. "Kaybettik umudumuzu, güneşimizi.."
"Kaybetmedik, Poyraz burada bak." dedi ellerini ellerimin üzerine koyup. Karnım şişti, Poyraz oradaydı. İçimdeydi. Benimleydi. Bizimleydi oğlumuz. Ellerimi ellerinin üzerine koyup oğlumuzu hissetmeye çalıştığımda kıpırdayarak karşılık verdi bize.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Tutsağım
Fanfictionİmkânsıza meyilli, onu yaralayan adama tutulmuş çok seven bir kadın. Şefkat göstermekten, adamın onu tüm yaralamalarına rağmen onu sevmekten asla vazgeçmeyen bir kadın Zeynep. Yarası çocukluktan başlayan, başkalarında da yara açmaktan çekinmeyen, o...