1: Valse belofte

Een laatste groet

Hé, een nieuwe cover. Ik vond dat het een verfrissing nodig had. Ik ben niet geweldig met overlays en editing, dus laat me weten wat jullie er van vinden en als jullie ideetjes hebben hoor ik het graag.

Lots of Love

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De dagen daarop help ik zo veel mogelijk met het voorbereiden van Samhain. Het feest vind buiten plaats, dus daar word al druk gewerkt met herfst gekleurde slingers, pompoenen en bloemenkransen. 
      Ik ga langs bij Ralph om mijn jurk gedaan te laten worden. Ralph vind het een mooi model, vooral de knopen op het lijfje vind hij heel interessant, maar volgens hem is de jurk "te saai" en "niet koningin waardig". Toen ik vroeg wat hij bedoelde met met niet koningin waardig werd hij rood en zij dat iedereen in het kasteel er wel van overtuigd is dat ik Rileys nieuwe koningin zal worden. 
     Ik kan niet zeggen dat ik en Riley iets "hebben". Ja, we hebben gezoend. Vaker dan eens nadat ik had verklaart dat dit mijn thuis is, maar ik kan de Dood en de koning van Ergens niet klakkeloos mijn vriendje noemen. 
     Met een zucht zwerf ik door de gangen op weg naar orkesttraining. Ze mogen me nog steeds niet heel erg, maar sinds ze weten dat ik heel close ben met Riley houden ze hun mond wel. Ze geven me zelfs een solo, met moeite. 
      Riley en ik brengen veel tijd samen door en praten veel, maar het is een stilzwijgen afspraak dat we het niet over relaties praten. Op begeven moment verstikt het me en houd ik Riley hem op een dag staande in de tuin. 'Ik wil het weten.'
     'Wat wil je weten?' vraagt Riley verbaast, maar ik kan zien dat hij donders goed weet waar ik het over heb. Ik geef hem een mep tegen zijn arm. 'Wat er nou tussen ons is.' 
     Ik heb mijn handen gespannen in de lucht alsof ik hem wil slaan. Hij grijp mijn handen en verstrengeld zijn vingers door de mijne. 'Ik dacht dat je meer tijd wou. Simon is nog maar een paar weken dood en ik begrijp het als je meer tijd hebt om het te verwerken.' 
     Ik staar naar onze ineengestrengelde handen en leun tegen hem aan. 'Ik mis hem nog steeds, maar ik kan niet eeuwig om hem rouwen. Mijn leven gaat door. Jij bent hier en ik kan je aanraken, je zien glimlachen, van je houden. Dat telt voor mij.' 
     Riley leunt naar voren, maar in plaats van me te zoenen drukt hij zijn voorhoofd tegen die van mij en ademt diep in en uit. Ik sluit mijn ogen en luister naar zijn hartslag, die zo regelmatig en luid tegelijk is dat ik er rustig van word. Onze handen hangen tussen ons in. 
     Ik had wel uren zo kunnen staan, maar na een tijdje trek ik me terug. Er klinkt een rommel achter in Rileys keel, dat me een beetje doet denken aan een spinnende kat. 'Je gedachtes zijn zo puur, Viola. Ik zou bijna niet kunnen denken dat...' Hij stokt.
      'Dat ik mensen vermoord? Volgens mij is mijn persoonlijkheid al gespleten. En trouwens, stop met me Viola te noemen!' Ik mijn handen uit zijn greep en draai me gespeeld verontwaardigd om.
     Achter me klinkt gegrinnik en Riley pakt me bij mijn middel. Terwijl hij me kietelt drukt hij zijn gezicht in mijn hals en ik lach. Twee nimfen staan op een afstand je naar ons te kijken maar als ze zien dat ik ze heb opgemerkt lopen ze fluisterend door.
      Met een behendige beweging tilt Riley me op zijn rug. Ik gil het uit en sla mijn armen om zijn nek. Hij kijkt met een lach op zijn gezicht om. Ik heb hem nog nooit zo gelukkig gezien. 'Hoe vragen ze dat in jouw tijd?' Hij maakt een bedenkelijk geluidje. 'Viola, wil je alsjeblieft mijn vriendinnetje worden?'
      Ik druk een kus op zijn mondhoek. 'Ik denk dat jij met niks anders genoegen neemt dan met ja, dus heb ik een keuze.'
    'Goed geraden.' zegt hij met een valse grijns. 'Dan is het een ja.' Riley trekt me over zijn schouder zodat ik hem een lange, hartstochtelijke kus kan geven en grijpt dan mijn benen en draagt me richting het kasteel. 'Ik ben blij dat ik het niet meer hoef te verbergen na al die jaren.' mompelt hij zacht, maar niet zacht genoeg. Ik leg mijn hoofd tegen zijn nek aan en doe alsof ik het niet gehoord heb.