1: Valse belofte

Morgenrood

De hemel is zwart van de vleugels, en de Vleermuizen vormen een soort tunnel om me heen. Ik voel Bas' armen amper om me heen, wordt gedragen door alleen de wind. Ik spreid mijn vleugels, alsof ik zelf kan vliegen. Bas' grinnikt, maar stopt nooit met neurieën in mijn oor.

Hij is het enigste geluid dat ik hoor, het enigste wat ik ervoor zorg dat ik niet begin te spartelen in zijn armen. Toen ik Bruno daarnet zag, begon ik terug te krabbelen, maar die zorgen lijken nu allemaal zo ver weg. Ik wil dit. Ik wil dit leven.

Bas drukt me steviger tegen zich aan, zijn lippen vlak bij mijn oor. Hij fluistert iets in een taal waarvan ik nog nooit heb gehoord, maar mijn lichaam relaxt in zijn greep. Het lied heeft een kalmerend effect op me, en ik zou willen dat hij nooit zou ophouden.

Als ik achterom kijk zie ik de bergen boven de wolken uittorenen. De lucht om de bergen heen fibreert als een luchtspiegeling. De tunnel. Ik ben er niet meer geweest sinds ik jaren geleden dood ben gegaan, en ik ben niet van plan om er nooit nog heen te gaan. Ik ben de redding niet waard.

Opeens verdwijnt Bas' warmte om me heen en val ik. De lucht suist langs me heen, en mijn zintuigen lijken een voor een uit te valen, alsof de wereld om me heen niet meer voor me bereikbaar is. Ik draai op mijn rug, mijn armen en benen in de lucht waardoor ik nog sneller naar beneden val. Mijn ogen zijn wagenwijd open, maar ik schreeuw niet.

Ik hoor Bas' stem door mijn hoofd. 'Vertrouw je me?' Ik knik, en mijn lichaam komt weer tot stilstand. Heel langzaam blaas ik mijn ingehouden adem uit en open mijn ogen. Boven me zie ik alleen een het bewegen van duizenden leren lichamen. Ik hang niet. Ik lig.

Me goed vasthoudend draai ik me om en kijk ik over Bas' hoofd heen. In de verte ligt het kasteel van Riley, het statige kathedraalachtige gebouw dat het bos om zich heen domineerd. Mijn huid begint te tintelen en ik lik mijn lippen.

Het kasteel komt snel dichterbij, en ik ga op mijn hurkenzitten, mijn handen om Bas' schouders. Aan de wacht rond het kasteel te zien verwachten ze ons, en ik vraag me af waar ze zichzelf hebben ingegooid. De Vleermuizen zijn vele malen sterker, niemand zal hun tegenhouden.

Ik hoor geschreeuw, en de voorste groep Vleermuizen valt uit elkaar als een opengevouwen bloemknop als de pijlen door de lucht heen snijden als bliksem. Bas scheert zonder moeite langs de pijlen heen, die zodra ze de wolken raken, weer bijna loodrecht naar beneden vallen. Ik weet er eentje te vangen voordat hij valt, en bind deze aan mijn riem.

Het geschreeuw van de wachters stijgt op als we lager gaan vliegen en om het kasteel heen draaien. Sommige Vleermuizen zijn al naar beneden gedoken en scheuren de wezens op de grond aan stukken. Zelfs meters van het bloedbad vandaan ruik ik het bloed, de levensenergie die verdampt in de lucht.

Ik klem mijn kaken op elkaar en grijp me beter vast aan Bas. 'Nog even geduld. Je krijgt zo.' mompelt hij terwijl hij om Elizabeths toren heen vliegt. Ik leun er nieuwsgierig naar toe. Ondanks dat de kamer er donker uitziet van de buitenkant, heb ik het gevoel alsof er iets is. Voordat ik door het raam kan kijken, duikt Bas naar beneden en vliegen we laag over de tuinen.

De bloemen onder ons kleuren als een paarse zee die ons achtervolgt, ook al heb ik de planten nog niet eens aangeraakt. Bas ziet het ook, maar houd zijn ogen gericht op het brede pad tussen de tuinen. Bloed kleurt de rozen boven het pad rood en ergens hoor ik explosies.

Als ik opzij kijk, zie ik dat de Vleermuizen het paveljoen hebben opgeblazen. Er wordt geschreeuwt als de wezens die erin stonden worden verpletterd door de zware houten balken die naar beneden vallen. 'Ik dacht dat we ons alleen zouden richten op de wacht en Riley.' schreeuw ik boven het geknal en geschreeuw uit.

Bas haalt alleen zijn schouders op en ik laat hem los. Hij vliegt door als ik spring en verdwijnt weer naar de andere kant van het kasteel. Voor een paar seconden lijkt alles heel stil als de grond dichterbij komt. Ik kom neer met een klap die mijn beenderen laat schudden.