Korkunç bir gecenin belleğinde kalan izleriyle mücadele eden Asya Tunç, sık sık gittiği bir kafede arada bir gördüğü ve varlığına ilgi duymaya başladığı gizemli bir adam tarafından kaçırılır.
Gizemli adam Enis Koçyürek kimliğine büründüğünde, Asya'y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Modern ve klasik tasarımın göz kamaştırıcı bir uyumla bir araya geldiği yatak odasında, görmeyen gözlerle camdan dışarı bakıyordum. İçeri süzülen tepedeki güneşin yakıcı sıcaklığını odada durmaksızın çalışan klima yüzünden hissetmiyordum.
Evin önünde bir hareketlilik vardı. Sayısı her geçen dakika artan araçlar nedeniyle sokak sıkışık ve dar görünüyordu. Takım elbiseli erkekler, makyajları ve saçları yapılmış abiyeli kadınlar arabalarından inip eve giriş yapıyor, daha önce orada olmayan çiçeklerle, tüllerle süslenmiş beyaz direklerin altından geçerek arka bahçeye gidiyorlardı. Onları girişte Zümrüt Hanım, Mehmet Bey, dini nikahımızda şahitlik eden Enis'in amcası Selçuk Bey ve tanımadığım birkaç kişi karşılıyordu.
Dün gece eve geldiğimizde bizi karşılayan iki adam da bekçi kulübesinin yakınında takılıyordu. Biri sokağı gözetlerken, diğeri eve giren davetlileri süzüyordu. İkisinin de silahlanmış olduğuna, şüpheli bir durumda ateş etmekten çekinmeyeceğine emindim.
Camdan uzaklaştım. Bir şey yapmak zorundaydım ama ne? Ne yapabilirdim?
Düşünerek kapıya kadar yürüdüm. Tam elim kapı koluna uzanıyordu ki kapı açıldı ve Enis'le göz göze geldim.
"Nereye gittiğini sanıyorsun?"
Kapıya çok yakındım. İçeri girdiğinde geriye doğru adım atarak aramıza mesafe koydum. Kapıyı kapatıp boşta olan eliyle kilitledi. Diğer elinde bir dosya vardı.
"O ne?" diye sordum şüpheci bir sesle.
Cevap vermedi çünkü beni uzun uzun incelemekle meşguldü. Soğuk elaların üzerimde gezinmesinden rahatsızdım ama bir önceki seferde olduğu gibi kısa bir sabahlıkla durmuyordum bu yüzden bakışları daha katlanılırdı. Yine de yüzünde oluşan ifadeden hoşlanmadım. Etkilenmiş, gururlu, sahiplenici bir bakışla en son gözlerime baktı. Bir yorumda bulunacağını anladığım için "Yapma." diyerek uyardım.
Gözleri hafif kısıldı. Dudakları küçük bir sırıtışla bükülünce tepkimin onu eğlendirdiğini fark ederek sinir oldum.
"İmzalaman gereken bazı belgeler var."
"Öyle mi? Neymiş?"
Odanın içinde yürüyerek elindeki dosyayı koltuğun önündeki cam sehpaya bıraktı. Bana dönüp cebinden bir kalem çıkardı.
"Evlilik sözleşmesi. Mal varlığımı güvence altına almak için."
Birkaç saniye konuşamadım; adeta dilim tutuldu. Sonra yavaşça, "Benimle dalga mı geçiyorsun?" diye mırıldandım. Sesim şaşkınlığımı yansıtan bir tondaydı.
"Hayır. Bana zorluk çıkarmadan bu belgeleri imzalamanı istiyorum senden."
