Korkunç bir gecenin belleğinde kalan izleriyle mücadele eden Asya Tunç, sık sık gittiği bir kafede arada bir gördüğü ve varlığına ilgi duymaya başladığı gizemli bir adam tarafından kaçırılır.
Gizemli adam Enis Koçyürek kimliğine büründüğünde, Asya'y...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben artık başka birisiyim.
Adım Asya. Soyadım ise Koçyürek. Ben uyurken baş ucuma bıraktığı kimlikte yeni çekilen fotoğrafım var. Medeni halim evli. Soyadım ise Koçyürek. Bunun üzerinden zaten geçmiştik. Hasta adı ve soyadı: Asya Koçyürek.
İşte o benim.
"Lütfen soyunun ve bunu giyin Asya Hanım. Üzerinizde hiçbir metal olmasın. Alyansınızı çıkarmalısınız. Tarama otuz dakika ve bir saat arası sürebilir. Net görüntüler alabilmemiz için hareketsiz yatmanız gerekiyor. İçeride mikrofon var. Kendinizi iyi hissetmezseniz bizimle iletişim kurabilirsiniz."
Korkmanıza gerek yok.
Teknisyen yüz ifademi gördükten sonra bu cümleyi de ekledi. Cihaz hiç şüphesiz büyük ve korkutucu görünüyor, ama korktuğumdan emin değilim. En azından beni korkutan şeyin MR cihazı olmadığını düşünüyorum. Beni endişelendiren sonuçlar. Doktor, Enis'in yanında, cevaplamak istemediğim beni oldukça rahatsız eden sorular sordu zaten. Şimdi de beynimin fotoğrafını çekmek istiyor.
Burada olmak istemiyorum. Beni buraya getirdiği için Enis'e öfkeliyim.
Soyunup bana verilen önlüğü giydim ve dedikleri gibi yatağa uzandım. Bir an sonra cihazın içindeydim ve başımın etrafında plastik bir kask vardı.
"Rahat mısın?"
Ses cihazın içinden gelmişti.
Kendimi bir borunun içinde sıkışıp kalmış gibi hissederken nasıl rahat olabilirdim?
"Evet."
Bir kez daha bana başımı oynatmamam gerektiğini hatırlattıktan sonra cihaz çalışmaya başladı. İlk, çekiç vuruluyormuş gibi sesler duyduğumda irkildim. Kalp atışlarım hızlanırken kasıldım ve ortamda yeterince oksijen yokmuş gibi hissettim. Bir bunaltı hissiyle dışarı çıkmak istedim.
"İyi misin?"
Bu sorudan nefret ediyordum.
Bir an önce bitmesini istediğim için, "Evet." dedim.
Bir süre sonra herhangi bir acı hissetmediğimde bedenim rahatlayarak gevşedi. Uğultuyu daha iyi karşılamaya başladım ama yine de doktorun sinirlerimi bozan soruları gibi hoş bir deneyim değildi.
