INNOCENT BİTCH (+18)

KADER #19#

Sabah uyandığımda üzerimde bir ağırlık vardı. Göbeğime baktığımda Yoongi'nin kolu ve bir bacağı benim üzerimde duruyordu. Kafası göğsümdeydi nefes aldığımda ve verdiğimde göğsüm ile birlikte kafası da hareket ediyordu. Bedenini yana itip sırtımı yatak başlığına dayadım. Bileklerimde ki sargı bezlerini açıp dikişlerime baktım. İyi hale gelmişti dikişler. Sargı bezlerini komidinin üzerine bıraktım. Kocaman bir esneme bırakmıştım odaya.

Gözlerim Yoongi'nin kusursuz tenine kaydı. Dün olanlar geldi aklıma ve yanaklarım yanmaya başladı. Neden sarılmamı istemişti ki. Ya da niye sarıldığım da karşılık verip direk ayrılmıştı kollarımdan. Bu adam bana iyi gelmiyordu. Parmağımı burnuna koydum. Burnundan başlayıp dudaklarına oradan çenesine çizgi çizdim. Dudaklarına tekrar çıkıp parmaklarımı üstünde gezdirdim.

Belki de ilklerimi yaşadığım için böyle hissediyorum. Parmağımı hızla çekip yataktan çıktım. Kendi odama geçip üzerime siyah şort ve gri büstiyer giydim.  Saçlarımı balık sırtı örüp aşağı kata inip mutfağa girdim. Dolabı açıp gerekli malzemeleri alıp tezgaha koydum. "Acaba ne yapsam." Elim cenemde düşünüyordum. Akla gelenler ile işe koyuldum.

Hazırladıklarımı masaya yerleştirip kahve hazırlamaya başladım. "Hani-ah ne güzel bir kahvaltı masası hazırlanışsın. El becerin çok iyi demek ki." Yora'ya dönüp tatlı olduğunu düşündüğüm gülümseme yolladım. "Sadece bugün ben hazırlamak istedim. Hadi otursana." Yora masaya oturup beni bekledi. Elime fincanları alıp birisini ona uzattım. "Senin gamzen varmış." Yora'nın dediği ile ona baktım. "Ah evet.."

İkimiz konuşmaya dalmış güzelce kahvaltı yapıyorduk. Mutfağa Yoongi girdi. Kendine kahve yapmaya başladı ve o kahvesini yaparken ben onu inceliyordum. Üzerine tam oturan bir takım giymişti. Siyahtı ve çok fazla asalet içeriyordu. Gold rengi kol düğmelerinde MY harfleri vardı. Birden arkasını dönünce ağzımda ki domates boğulmama sebep oldu. "O kadar fazla bakarsan tabi ki boğulursun."

Dediğine gözlerimi devirdim. "Bu arada Yora sanırım tatil zamanın geldi. 1 ay istihirat edebilirsin. Ben gereken parayı hesabına aktardım. 1 ay kafanı dinle." Ne yani 1 ay Yora bu evde yok muydu? Zaten 1 ayım kalmıştı. "Teşekkür ederim Bay Min. Bugün akşam yemeğinizi hazırlayıp çıkarım." Yoongi kafasını sallamak ile yetindi. Yora ayağa kalkıp mutfaktan çıktı. Bende kahveme geri döndüm. "Sende hazırlan dışarı çıkıyoruz."

Kafamı ona çevirdim. "Neden?" Ayağa kalkıp tabağımı ve bardağımı tezgaha koydum. "Üzerine elbise filan alalım. Sürtüğüm olabilirsin ama sana da harcama yapabilirim. Sonuçta ihtiyacımı gideriyorsun. Hak ediyorsun bir şeyleri." Yine o iğrenç iğneleyici konuşmalarını yapıp mutfaktan çıktı. Ağır konuşuyordu ve benim kalbim daha fazla kırılıyordu. Daha ne kadar kırılabilirse.

Dolu gözlerimi silip onun yanına gittim. "Benim bir şeye ihtiyacım yok. Düşüncen için teşekkür ederim." Arkamı dönüp merdivenlere yönelirken kolumu tutup sürüklemeye başladı. "Yah bırak kolumu... Ne yaptığını sanıyorsun!" Birden bana döndü ve bedenine çarptım. "Bana bak küçük sürtük. Karşılık verme bana bir daha. Bir kaç kez iyi davrandım diye bana ayak çekme. Elimde kalırsın senin yüzünden 3 adamım öldü! Şimdi fazla laf kalabalığı yapma ve yürü."

Sözleri saniyeler geçtikçe kalbime daha ağır geliyordu. İnsan sevdiği kişiye kırılır derler. Ben ona nefret bile beslemiyorum. Neden canım bu kadar çok yanıyordu ki. Niye ağır sözleri bittiğinde bende bitmiş gibi oluyordum. Ben ona karşı bir şey hissedemezdim. Bu olamazdı...

Arabayı son sürat sürüyordu. Sinirli duruyordu. Kendisine karşı koyulması hoşuna gitmiyordu belli ki. Sinirli olduğu direksiyonu sıkan parmaklarından belli oluyordu. Bembeyaz kesilmişti parmakları. Kafamı cama çevirdim ve dışarıyı izlemeye başladım. Orman yolundan çıkıp caddeye varmıştık sonunda. Büyük bir alışveriş merkezine gelince arabayı otoparka çekti.