Besotted (GL) [HSS #2, Completed]

Chapter 1

THIS IS THE SECOND BOOK OF THE HANSEN SISTERS SERIES

Date started: July 16, 2017

Date completed: October 3, 2018

Note: All books for Hansen Sisters Series is already completed and can be read by chronological order as stated on the title, story description, and the first chapter part.

***

Napapadyak ako sa kinauupuan ko. Nakakainis naman! Ako dapat ang katabi ni West at hindi yung best friend niyang si Jamaica na laging nakadikit sa kanya since grade seven! Palagi na lang. Naikuyom ko ang palad. Palagi na lang!

"Hay." Napabuntong-hininga na lang ako. Wala naman din akong magagawa. Magkaibigan sila, eh. At saka lagi ko namang nakakasama yung kambal ko kapag nasa bahay kami. At saka, at saka, lagi kaya kaming nagtatabi matulog! Parehas din kami minsan ng pajama.

Sumilip ako sa bintana. First day of school pero hindi naman ako excited. Grade ten na ako. Ano pa bang nakaka-excite sa araw-araw na pagpasok sa school tapos ang ikli ng bakasyon? Parang wala naman.

"East, hi!" Bati sa akin no'ng babaeng nasa kabilang silya. Ngiting-ngiti siya na parang kinikilig. Bakante yung upuang nasa tabi ko kasi pinatungan ko ng bag ko, wala namang nagtangkang umupo sa tabi ko kaya yung bag na lang.

Ngumiti ako sa kanya. "Hello."

Bigla siyang humagikhik kaya natawa ako. Hala siya, ang saya-saya ng umaga ni ateng, eh. Ilang taon ko nang classmate 'tong si Via kaya sanay na rin ako sa attitude na ipinapakita niya sa akin.

Lagi niya akong gini-greet, tina-try ayaing sumama sa kanya pero minsan tumatanggi ako. Hindi ko kasi talaga siya feel. Ewan, basta parang may something off about her pero hindi ko naman ma-figure out kung ano. It's bad to judge but we always have that instinct towards people naman.

"Gusto mong kumain muna? Wala pa namang teacher, eh." pag-aaya nito. She has that cute smile plastered on her lips.

"Ah, eh..." Tumawa ako para pagtakpan ang pagkailang ko. "Thank you, pero maghihintay na lang ako rito."

"Sige na naman." Pamimilit niya pero umiling lang ako at ngumiti. Feeling ko mapapangiwi na ako anytime kasi bigla na lang siyang nag-pout. "Please?"

"Ne-next time."

"Talaga?"

Tumango ako. Oo na lang para tapos na. Masaya naman siyang pumayag at umalis kasama ng mga kaibigan talaga niya. Nakahinga ako nang maluwag.

Hindi naman sa nagiging rude ako pero kasi kapag ayokong sumama, ayoko talaga. Oo nga't friendly ako pero namimili pa rin ako ng taong pakikisamahan. 'Yon siguro ang reason kung bakit wala akong permanenteng kaibigan. Buti pa si West, may Jamaica. Ako, wala. Sad life.

Pero hindi na bale, hindi naman ako nalulungkot. Dahil wala akong mga kaibigan na tumatagal sa akin, nagagawa kong sumama sa mga kaklase ko na nag-aaya sa akin. Nakakapamili ako. At ayon, nagmumukha akong mas friendly sa paningin nila. Iyon nga lang, panandalian lang yung nage-gain kong friendship.

Napatingin ako sa pinto. Napansin kong may babae na kanina pa tingin ng tingin dito sa loob ng classroom namin. Parang hindi mapakali.

Mukhang mas matangkad siya sa akin. Seryoso lang ang expression ng mukha niya, feeling ko hindi niya lang ipinapahalata yung uneasiness niya. Hmm, cute siya. Morena ang kutis, sobrang bagsak ang itim na buhok niya pero parang ang dry tingnan. Slim ang dating niya sa suot na uniform. Pero in fairness naman, mas developed yung chest area niya. Yiee, ang cute!