Sweet Cafè [Iljae Fanfic / BtoB]

We kiss We make-up [Episode 17 #Iljae]

***

Sungjae POV

"Sungjae c'mon please listen to me." ani ni Ilhoon habang sinusundan ako sa street ko. Hindi nga ako sumabay nung pinapasakay nya ako sa kotse nya para sunduin ako, tapos ngayon sinusundan naman nya ako.

I stopped from walking. "Now tell me, she's your fiance and yet you don't love her?" ani ko nung humara ako sa kanya. "Wow! Ilhoon, I didn't know your such a playboy. And what ako ang mahal mo? Hindi mo ko iiwan?"

"Y-yeah." he nodded. "But she's my fiance because of my dad."

"Ilhoon your ridiculous, ano yun tatay mo nangligaw tapos ikaw papakasalan. Don't lie to me."

"Sungjae, just listen to me." I straightend myself.

"I'm listening."

"Arranged ang marriage namin and there's nothing I can do with it. Sinabihan ko sila na gawin nila ang lahat wag lang paki alamanan ang love life ko. But they never listen."

"Ilhoon you're too much, dapat hindi mo nalang sinabi na mahal mo ko kung ikakasal ka lang din naman. You made a deep scar in my heart."

Tinalikuran ko sya at dirediretcho akong pumasok sa bahay.

Ghud this is tiring. Naubos lahat ng energy ko. Dapat hindi ako umamin kung alam kong gaanto ang mangyayari. I should have hold my emotions to myself at hayaang mawala ang feelings ko.

Pumasok ako ng kwarto at nagbihis ng extra large long sleeve sweater na may orange na t-shirt pang ilalim at malambot na sweat pants.

Kumuha ako ng ice cream sa ref na laging nakaimbak at reserved kapag depressed ako.

I reached for my phone and dialed hyungs number.

"Hello Minhyuk hyung." I started with a depressed voice.

"Oh Sungjae why do you sound like sick." tanong nya.

"Sana nga nagkasakit nalang ako atleast nawawala kesa masaktan ng ganto." sagot ko habang umupo sa couch at binuksan ang tv.

"Why what happend?" tanong nya.

"Remember Ilhoon?" panimula ko.

"Yah, yung crush mo na sa tingin mo may crush din sayo pero umaasa ka lang pala?"

"Well, kami na."

"What?! E di dapat masaya ka? Why do you sound depressed. Thanks hon." aniya.

"Wait anong ginagawa mo?" tanong ko.

"Nagpapamasahe. Daming hot boys dito." sagot nya sabay tawa.

"Hyung, kadiri ka. Mahilig ka pa din sa lalaki?" ani ko.

"Bakit ikaw? Diba lalaki din yung Ilhoon na yun? And why do you change the topic?" tanong nya.

"Eh ikaw why do you always don't try to remember your past?" tanong ko.

"I just feel na baka bad memories ang meron ako kaya nabunggo ako." sagot nya.

"Don't try to avoid your past. Past is past anyways. Tsaka kung magpapaapekto ka sa maalala mo nasasayo na yan. Kung masakit man ang nakaraan mo then face it, that's life." bwelta ko.

"Sungjae, I want to tell you something."

"Ano yun hyung?" tanong ko.

"Kapag sinasabi mo ung Ilhoon, sumasakit ulo ko."

I paused on eating my ice cream.

"Mmmm, maybe Ilhoon has something to do with your past at baka matulungan ka nya. Ay sorry, I can't help you right now with that, we're not in good terms."

"It's okay. Maybe kapag nag kaayos na kayo." sagot nya. "Mmm... sige pa."

"Kadiri ka talaga hyung." at binaba ko yung tawag. I can't take it anymore.

"Yak!" sabi ko sa sarili ko.

***

Kinabukasan rest day ko. Ang sarap ng tulog ko. Ngayon na lang ulit ako naka overslept. Ang sarap sa pakiramdam. Matapos lahat ng sakit na naranasan ko. Hindi ako robot para hindi masaktan sa mga nangyari. Oo tanggap ko na wala na si mama pero hindi ko matanggap na hindi ako ang dapat na kasama ng taong mahal ko. I should just let all of it forgotten. Kailangan ko magpahinga kahit saglit lang. Kailangan kong limutin pansamantala na mahal ko si Ilhoon para makalimutan ko yung sakit.

"Sungjae!" boses ni Ilhoon yun ah?

Ano ako nananaginip? Teka. No Ilhoon. Don't think of him. C'mon imposible naman na nasa labas sya at tinatawag ka diba?

"Sungjae! Please lumabas ka nandito ako!" ayan na naman. No. No. No. No. No. "Sungjae please kausapin mo ako."

Agad akong tumayo ng marealize ko na nasa labas nga sya. How do I look?

"Anong ginagawa mo dito?" tanong ko.

"Sungjae please kausapin moko."

"Wala tayong dapat pag usapan dahil naiintindihan ko na ang lahat." mahinahon kong sagot.

"T-talaga?"

"Alam ko, sya ang fiance mo tapos ako kalandian mo lang at pinaglalaruan mo lang ako kasi alam mong mahal kita."

"No! Sungjae, that's not what I meant. Come on please just here me out."

"What? So you can make an excuse? Ha! I'm too stupid to fall for you." Ano ako side btch nya? Hindi ako kabit, if ever na ikasal sila. No way. I'd rather let go of my feelings than having an affair.

"Sungjae. Please, mag-usap tayo." dumilim ang kalangitan at tila babagsak ng malakas na ulan.

I shut the door not hearing out what Ilhoon would say.

"Sungjae. Papasukin moko. Please." at bigla kong narinig ang malakas na buhos ng ulan na may kasamang kulog at kidlat.

Pakatatag ka Sungjae mamaya aalis din yan.

"Sungjae!" sigaw nya.

Nahiga ulit ako sa kama at tinakpan ng unan ang tenga ko.

"Sungjae. Please umulan papasukin mo naman ako."

No I'm not listening.

"Ok. Kahit hindi na ako pumassok tutal basa na ako, just hear me out. Please."

Otoke?

"Sungjae!"

Patuloy padin sya sa pagsigaw.

"I don't need to hear any reason to not let you go, this is all wrong. Ikakasal na sya at wala akong karapatan para pigilan yun." bulong ko sa sarili ko.

Biglang tumigil sya sa pagsisigaw. Haysss... I knew he'll let me go. Pare-pareho lang sila. I was a fool to believe him.

***

Sweet Cafè closed.