GEÇEN YILLARIN ARDINDAN

GYA *FİNAL*

Teşekkür bölümünü de okursanız çok sevinirim. İyi okumalar. ❤️

4 ay sonra...

"Her şey için teşekkür ederiz Arya hanım. Sizinle çalışmaktan gurur duyacağız."

İçimdeki Arya heyecandan dans ederken dışımdan sakin olup misafirlerim ile şirket kapısına doğru yürüyordum.

"Ben teşekkür ederim efendim. Görüşmek üzere."

Çok önemli bir iş almıştım ve yaptığım sunumlar çok beğenilmişti.

"Aferin benim kızıma hep böyle ol!"

Babamın gururlu gülümsemesiyle daha da mutlu olmuştum. Babamla aram çok iyiydi.

"Teşekkür ederim babacığım. Ama dinlenmeyi hak ettim görüşürüz."

"Git dinlen tabi ki. Görüşürüz kızım."

Yaklaşık bir aydır bu şirket ile anlaşma yapmak için uğraşıyordum ve sonunda başarmıştım. Arabaya bindiğimde telefonum çalmıştı.

"Arya! Hemen şirketten çıkıp sana konum gönderdiğim yere geliyorsun!"

Emir'in sinirli sesiyle şaşırmıştım. Bir de telefonu yüzüme kapatmıştı! Şaşırarak da olsa zaman kaybetmeden konum gönderdiği yere gelmiştim. Arabayı park edip dışarıya çıktım.

Burası harikaydı... Evleneceğimiz yer olabilir miydi?

"Sahil düğünü istiyorduk. Ben her şeyi ayarladım. Bir hafta sonra evleniyoruz."

Şaşkın bir şekilde Emir'e dönüp sarılışına karşılık verdim. Emir bana evlenme teklifi edeli altı ay oluyordu. Ama ben hemen evlenmek istememiştim. Bizde bu sürede geçen yılların açığını kapatmaya çalışmıştık. Ve aile arasında nişan yapmıştık.

"Artık sabrım kalmadı Arya! Uyandığımda seni yanımda görmek istiyorum."

Emir'in bu haline uzunca güldükten sonra düğünün yapılacağı yeri dolaştık. Hayalimizde hep kumsal düğünü yapmak vardı ve gerçek olacaktı. Emir gelinliğimi bile ayarlamıştı.

"Kumsal düğünü olacağı için sadece yakınlarımızı çağırdım hayatım. 300kişilik olacak."

"Tamamdır canım çok teşekkür ederim her şey harika."

"Hadi herkes yalıda bizi bekliyor."

El ele tutuştuktan sonra arabalarımıza gelmiştik. İkimizin de arabası burada olduğu için ayrı ayrı gidecektik.

"Ah!"

Emir'in sesiyle ona döndüm. Belini tutuyordu.

"Emir! İyi misin?"

Kaza yerleri zaman zaman ağrımaya devam ediyordu. Hepsi benim pislik dayım yüzündendi. Dayım zaten yurtdışına gitmişti. Dayı demeye bile utanıyordum.

"İyiyim bu hafta biraz yordum belimi o yüzdendir."

"Kendine dikkat et ama Emir!"

Emir alnımı öptükten sonra arabalarımıza binmiştik. Yalıya geldiğimizde herkes ile selamlaşıp yemeğe oturduk. Yemek keyifle geçerken Emir'in bana göz kırpmasıyla konuşmam gerektiğini anladım.

"Biz size bir şey söyleyeceğiz."

Dilara, İpek abla ve ben aynı anda aynı cümleyi kurunca hepimiz kahkahalarla gülmeye başladık.

"Hayırdır çocuklar? Sırayla anlatın bakalım."

Dilara'nın babasının sesiyle ona doğru başımı çevirdim ve gülümsedim.