Σκοτεινός Παράδεισος

Κεφάλαιο 11

Οι δύο νεαροί αρπάξαν τη Μάγια από τα χέρια, ενώ ο ένας της κρατούσε το στόμα κλειστό. Την μετέφεραν σε ένα σκοτεινό σοκάκι και την στρίμωξαν στη γωνία. Και οι δυο τους ήταν αρκετά μεγαλόσωμοι. Ο ένας είχε μακριά ξανθά μαλλιά δεμένα ενώ ο άλλος τα είχε ξυρίσει τελείως. Η Μαγιά πάλευε να ξεφύγει αλλά μάταια, την κρατούσαν κολλημένη στον τοίχο με πολύ δύναμη.

"Έχεις πολύ μεγάλο θράσος να νομίζεις ότι μπορείς να γλιτώνεις τόσο εύκολα." είπε μέσα από τα δόντια του ο ξανθός.

"Τελικά έπρεπε να σας φέρω στο κεφάλι ολόκληρη την κανάτα όχι μόνο το νερό... " απάντησε ειρωνικά η Μάγια.

Το χέρι του ξανθού άρπαξε με θυμό τι λαιμό της Μάγιας.

"Όχι τέτοιες εξυπνάδες σε εμάς κατάλαβες;" ρώτησε φέρνοντας τη βρωμερή ανάσα του κοντά στο πρόσωπο της Μάγιας.

"Τελείωνε Μαξ, ας μπούμε στο ψητό επιτέλους! " είπε ανυπόμονα ο άλλος νεαρός που κρατούσε τη Μάγια ακίνητη.

"Χμ.. Δίκιο έχεις.." Ο Μαξ την κοίταξε με ένα αηδιαστικό βλέμμα και άπλωσε τα χέρια του για την αγγίξει. Τα Μάτια της άνοιξαν διάπλατα και χωρίς να το σκεφτεί κλώτσησε τον νεαρό ξανθό άντρα στο μέρος που δεν φτάνουν οι ακτίνες του ήλιου. Ο Μαξ έπεσε στο έδαφος ουρλιάζοντας από τον πόνο και παράλληλα μουρμουρούσε βρισιές. Ένα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο μάγουλο της Μάγιας από τον καραφλό νεαρό με αποτέλεσμα να βρεθεί και αυτή στο έδαφος.

"Φιλ, κράτα την κάτω. Θα της δείξω καλά ότι κανείς δεν παίζει μαζί μου." γρύλισε ο Μάξ.

Ο Φιλ ακινητοποίησε την Μάγια στο έδαφος, ενώ ο Μαξ ήρθε από πάνω της και ξεκούμπωσε το παντελόνι του. Τα δάκρυα δεν άργησαν να φανούν στο πρόσωπο της Μάγιας, τα οποία έτρεχαν πάνω στο κόκκινο μάγουλο της. Έκανε μια τελευταία προσπάθεια με όση δύναμη της περίσσεψε να ελευθερωθεί αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να την κρατάνε ακόμα πιο σφικτά. Έκλεισε τα μάτια της και κρατούσε την αναπνοή της περιμένοντας πότε θα τελειώσει αυτός εφιάλτης.

"Μάγια!" Μια γνωστή φωνή ακούστηκε από μακριά και βήματα να πλησιάζουν προς το μέρος τους. Η καρδιά της Μάγιας άρχισε να χτυπά σαν τρελή.

"Ίαν!" ψιθύρισε με αδύναμη φωνή. Οι δυο νεαροί δεν κουνήθηκαν από τη θέση τους. Τα μάτια του Ίαν σκοτείνιασαν και χωρίς να χάσει στιγμή ρίχνει μια γερή γροθιά στον Μαξ, ο οποίος πέφτει ξανά στο έδαφος αυτή τη φορά όμως αναίσθητός. Ο Φιλ αφήνει τη Μάγια και τρομαγμένος έκανε να φύγει.

"Που πας; Τώρα αρχίζει το καλό!" είπε ειρωνικά ο Ίαν με ένα σατανικό χαμόγελο. Δυο δυνατά χτυπήματα και ο Φιλ βρισκόταν αναίσθητος δίπλα στον Μαξ.

Η Μάγια βρισκόταν σε μια γωνία κρατώντας το κεφάλι της τρομοκρατημένη. Ένιωσε κάποιον να την αγγίζει και τινάχτηκε απότομα.

"Εγώ είμαι...Είσαι καλά;" ρώτησε ο Ίαν με τη βαθιά φωνή του. Της χάιδεψε τα μαλλιά προσπαθώντας να την ηρεμήσει και η Μάγια όρμησε στην αγκαλιά του. Άφησε τον εαυτό της να κλάψει ενώ τον κρατούσε σφικτά.

"Γιατί άργησες τόσο πολύ; Γιατί;" έλεγε κλαίγοντας. Της σήκωσε το κεφάλι και της σκούπισε τα δάκρυα που έτρεχαν από τα μάτια της.

"Ηρέμησε, τώρα είσαι ασφαλής" Είπε και πέρασε τα χέρια της γύρω από το λαιμό του. Την έπιασε από την μέση και τη σήκωσε ελαφρά μεταφέροντας την ως το αυτοκίνητο που περίμενε.

_____________________________________

"Είμαι καλά. Δεν χρειάζεται να με ακολουθείς μπορώ να περπατήσω. " είπε η Μάγια καθώς ανέβαινε τα σκαλιά του σπιτιού.

"Δεν σε ακολουθώ. Στο δωμάτιο μου πηγαίνω." απάντησε αδιάφορα ο Ίαν. Εκείνη τη στιγμή, η Μάγια παραπατάει σε ένα σκαλί και θα έπεφτε κάτω αν δεν ήταν από πίσω της να την πιάσει.

"Άσε με να σε βοηθήσω. " είπε σοβαρά.

" Είπα είμαι καλά." απάντησε.

Η ψυχολογική κατάσταση της ήταν τόσο άσχημη που την δυσκόλευε ακόμα και ο αέρας που ανέπνεε. Δεν ήθελε να επιβαρύνει τον Ίαν ακόμα περισσότερο μετά από αυτό που έκανε για εκείνη.

"Γιατί είσαι τόσο ξεροκέφαλη; Ποτέ σου δεν με ακούς! Αν με άκουγες και ερχόσουν από την αρχή με το αμάξι δεν συνέβαινε απ' όλα αυτά! Ξέρεις πόσο με έκανες να ανησυχώ;" φώναξε ο Ίαν θυμωμένα.

Προς έκπληξη του, η Μάγια έπεσε πάνω του και τον αγκάλιασε.

"Σε ευχαριστώ για όλα... Σε ευχαριστώ και συγγνώμη. " του είπε ευγνώμων και μπήκε στο δωμάτιο της, αφήνωντας τον στο διάδρομο.