Σκοτεινός Παράδεισος

Κεφάλαιο 25

"Άσε με να περάσω Φρέντι! Θέλω να δω τον Ίαν! Κάνε στην άκρη σου λέω!"  

Οι φωνές τις Μάργκαρετ ακούγονταν σαν βουητό μέσα στο κεφάλι της Μάγια. 

"Τι έγινε... Γιατί φωνάζει;" μουρμούρισε και χώθηκε ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά του Ίαν. Εκείνος δεν άκουσε τίποτα, κοιμόταν δίπλα της γαλήνιος. 
"Φρέντι τι συμβαίνει; Γιατί δεν με αφήνεις να περάσω;" 

Η Μάργκαρετ συνέχισε να φωνάζει στον Φρέντι, μέχρι που η Μάγια άνοιξε διάπλατα τα μάτια της ξαφνιασμένη. Μόλις είχε συνειδητοποιήσει σε ποιανού την αγκαλιά κοιμόταν και σε τι κατάσταση ήταν η ίδια. Πετάχτηκε απότομα ψάχνοντας τα διασκορπισμένα της ρούχα, ο Ίαν είχε αρχίζει να τεντώνεται δίπλα της μισό κοιμισμένος. 

"Τι έγινε-" πρόλαβε να την ρωτήσει, πριν ανοίξει η πόρτα του δωματίου του ανοίξει διάπλατα με την Μάργκαρετ να μπαίνει σε έξαλλη κατάσταση και τον Φρέντι από πίσω της να προσπαθεί να την σταματήσει. 

"Δεν πιστεύω αυτό που βλέπω!" Οι φωνές τις είχαν μετατραπεί σε ουρλιαχτά, τα οποία μπορούσαν να διαπεράσουν ακόμη και τοίχο.

Ο Ίαν σηκώθηκε από το κρεβάτι και έκατσε στην άκρη του για λίγα λεπτά, πριν σηκωθεί εντελώς όρθιος. 
"Δεν έχεις να πεις τίποτα;! Τι κάνει αυτή εδώ!" Είχε βγει εκτός εαυτού, έδειχνε σαστισμένη μία το κρεβάτι και μία την Μάγια. "Καλά το υποψιαζόμουν ότι σε ξελόγιασε αυτό το βρωμοθήλυκο!" 
Κατευθύνθηκε απειλητικά προς την Μάγια, η οποία είχε ακόμα στα χέρια της τα ρούχα της. Ο Ίαν μπήκε μπροστά από την Μάγια κόβοντας την φόρα της Μάργκαρετ.

"Αν δεν φύγει από το σπίτι και την εταιρία, διαλύω τον γάμο. Θα φροντίσω να μην επενδύσει κανείς ξανά στον όμιλο!" τους απείλησε θυμωμένη. 

Η Μάγια στεκόταν πίσω από τον Ίαν γεμάτη ντροπή, όλα αυτά έγιναν εξαιτίας της απερίσκεπτης συμπεριφοράς της. Διακινδυνεύονται πάρα πολλά αυτή τη στιγμή και όλη η σκληρή δουλειά του Ίαν για να σώσει την εταιρία θα πήγαινε χαμένη. 

"Σήμερα..." είπε με σκυμμένο το κεφάλι η Μάγια. "Θα σας υποβάλω την παραίτηση μου και θα φύγω από το σπίτι." 

Έβαλε βιαστικά το παντελόνι και την μπλούζα της και έφυγε από το δωμάτιο αφήνοντας τους πίσω της. 

Άνοιξε την πόρτα του δωματίου της και μπήκε μέσα γεμάτη δάκρυα και ανυπομονησία να φύγει από αυτό το σπίτι. Ένα κόμπος στο στομάχι και ένα αίσθημα που δεν μπορούσε να εξηγήσει, μόνο να το νιώσει, την βασάνιζαν. Ήθελε να φύγει, να φύγει  μακριά από όλα, ίσως ήταν δειλή μα δεν άντεχε άλλο να βλέπει τον εαυτό της σε αυτή τη κατάσταση. 
Έβγαλε από την ντουλάπα τα πράγματα της και τα πέταξε πρόχειρα σε μια βαλίτσα. Μόνο τα ρούχα της πήρε, τίποτα άλλο. Τα υπόλοιπα τα άφησε στο σπίτι, δεν τα είχε ανάγκη, όσα και αν της αγόραζε ο Φρέντι δεν τα χρησιμοποίησε ποτέ.