Σκοτεινός Παράδεισος

Κεφάλαιο 30

Η Μάγια άνοιξε την πόρτα του γραφείου του Ίαν κρατώντας μια μεγάλη στοίβα από χαρτιά. Με γρήγορα βήματα, πλησίασε το γραφείο και τα άφησε με δύναμη μπροστά στον Ίαν. Ξεφύσηξε κουρασμένη και τον χαιρέτησε κουνώντας το χέρι της πέρα δώθε. 
Ο Ίαν δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένος με το καινούριο φορτίο που το άφησε η Μάγια, γιατί ήξερε ότι πρέπει να δουλέψει υπερωρίες για να μπορέσει να τα βγάλεις εις πέρας. 

"Είμαι πολύ κουρασμένος." της είπε και άφησε τον εαυτό του να χαλαρώσει στην καρέκλα. Έλυσε την γραβάτα του και την τύλιξε γύρω από τα χέρια του. Η Μάγια τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. 

"Τι; Εδώ πέρα; Κι αν μας δει κανείς;" του είπε δήθεν ντροπαλά, αλλά στη πραγματικότητα είχε ήδη αφήσει τα μαλλιά της κάτω. 

"Που πήγε το μυαλό σου;" της είπε πονηρά. "Δεν ήσουν έτσι." "
"Εσύ μου τα έμαθες, δεν φταίω εγώ!" παραπονέθηκε. Έπιασε τα μάγουλα της που είχαν γίνει ήδη κόκκινα και ετοιμάστηκε να φύγει. 

"Έλα να με βοηθήσεις με τη δουλειά." 
Εκείνη τον κοίταξε ντροπαλά και τον πλησίασε. 
"Τι θέλεις να κάνω." 
Της έπιασε το χέρι και την έβαλε να κάτσει πάνω του. Την έσφιξε στην αγκαλιά του και έχωσε το κεφάλι του στο λαιμό της. 

"Είπες να σε βοηθήσω με τη δουλειά!" 
"Με βοηθάς, μου δίνεις ενέργεια τώρα." Την φιλούσε και της δάγκωσε το λαιμό, κάνοντας την να βγάζει μικρές κραυγές απόλαυσης. 

"Συγγνώμη." μια αντρική ακούστηκε από την άλλη άκρη του γραφείου. "Σας έφερα τους καφέδες σας." 

Ένας νεαρός στέκονταν μπροστά τους, με τη στολή του μαγαζιού που έκανε ντελίβερι και τη χάρτινη βάση με τους καφέδες στο χέρι του.  Η Μάγια σοβαρεύτηκε αμέσως και προσπάθησε να φαίνεται σοβαρή, παρόλο που δεν είχε σηκωθεί πάνω από τον Ίαν. 

"Είναι άντρας μου." είπε ντροπιασμένη. 
"Είμαι άντρας της." απάντησε ο Ίαν δείχνοντας τη βέρα του στο χέρι του. Σήκωσε το χέρι της Μάγιας και το έφερε δίπλα στο δικό του για να τις δείξουν καλύτερα στον νεαρό. 

"Θα με πληρώσετε; Έχω κι άλλες παραγγελίες." απάντησε αδιάφορα ο νεαρός.
"Σωστά! Σωστά! Πλήρωσε το παιδί Ίαν!" Η Μάγια πετάχτηκε όρθια και ο Ίαν έψαξε τις τσέπες το για μετρητά. 
"Ορίστε." Ο Ίαν σηκώθηκε να δώσει στον νεαρό τα χρήματα και η Μάγια τον ακολούθησε τραβώντας τον από το μανίκι.
"Και μπουρμουάρ δώσε." μουρμούρισε. Ο Ίαν πρόσθεσε μερικά χαρτονομίσματα ακόμη. 
"Κι άλλα." είπε ξανά η Μάγια.Ο Ίαν έδωσε όλα τα χρήματα που κρατούσε στον σοκαρισμένο νεαρό και τον συνόδευσε μέχρι την πόρτα. 
Ο Ίαν, έφυγε ο νεαρός, έκλεισε την πόρτα και την κλείδωσε. Έβγαλε το σακάκι του και ξεκίνησε να ανοίγει τα κουμπιά του πουκαμίσου του. 

"Που είχαμε μείνει;" 

______________________________________________________________________________


Νομίζω ότι έκανα πέντε χρόνια να ολοκληρώσω τη συγκεκριμένη ιστορία! ΕΝΤΑΞΕΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΌΤΕΡΑ! 

Να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για την ανταπόκριση στις ιστορίες μου και την αγάπη που τους δείχνετε όλα αυτά τα χρόνια. 

Δεν θα πω πολλά, γιατί το δάκρυ θα τρέξει κορόμηλο. 

Είχα υποσχεθεί ότι δεν θα ξεκινήσω άλλη ιστορία, αλλά επειδή με τρώει ο κωλ- ξέρετε ποιος, μάλλον να περιμένετε την επιστροφή μου. 
Εγώ και η Άντζελα Δημητρίου θα κάνουμε come back. 

Αν σας άρεσε αυτή η ιστορία μην ξεχάσετε να διαβάσετε τις υπόλοιπες ιστορίες μου με αρκετές ανακρίβειες και λάθη στην υπόθεση όσο και με ανώριμους χαρακτήρες:

- Επικίνδυνα σε Θέλω
- Να με Προσέχεις
- Μ' αγαπάς; Σε μισώ.

-Παραδώσου