Telefonuma bir mesaj geldi.
-Normal insan nasıl normaldir?
Bilmediğim bir numara.
-Normal insan yoktur.dedim.
Normal bir insan diye birşey olduğuna inanmıyorum ben.
-Nasıl normal olunur? diye cevap geldi.Kimdi bu böyle?
-Herkes gibi yiyip içip uyuyan biri normal insan değildir ya da herkes gibi düşünen.
-Daima mutlu olan ya da olmaya çalışan?
Dünya olabilir bu.Ne kadar saçma bir sohbet anlayışı var böyle.
-Mutluluk kendinden gelir kendin mutlu olamazsın ki.
-Haklısın.Dünya ben.
-Neden böyle birşey sordun?
-Bilmem sohbet olsun diye.
-Ilginçsin Dünya.
-Istanbul'u tanımak ister misin? Dışarı çıkacağız gel.
-Ne zaman?
-Bugün.
-Tanıdığımda ya sevmezsem?
-Bence buluştuğumuzda ilginçlik yap.
-Kaçta nereye geleyim?
-Gece Emir alır seni.
-Emir?
-Sulanma,sevgilim. Iyi ama sulanmamıştım ki.
-Peki hazır olurum.
Aslında gidip gitmemem konusunda emin değildim.Kimlerin olacağını bilmiyordum nereye gideceğimi bilmiyordum.Korkum ya da endişem yoktu fakat kimseyi tanımamam huysuzluk yapmama neden oluyordu.
Ayrıca Paul'u unutmuştum.O gelecek miydi ya da gitmeme birşey diyecek miydi?
Artık 'tamam' demiştim.Ne olursa olsun gitmek zorundaydım.
