Sabah uyandığımda Tan hala yanımda uyuyordu.Sabah gözüyle daha yakışıklıydı bu çocuk.Hemde çok çok fazla yakışıklı.Sarı saçları yüzünde dağılmış bebek gibi uyuyordu.
Telefonuma baktığımda 21 cevapsız arama vardı.Beste ve Buse..Hemen eve gitmem olacakları değiştirmezdi.Teşekkür niyetine Tan'a bir kahvaltı hazırlayıp evden çıkabilirdim.
Yataktan yavaşça kalkıp hole çıkmamla çığlık atmam bir oldu.
-Ne bağırıyorsun be,dedi.Cem buydu sanırım.Holdeki yatakta yatıyordu.Ben korkmuştum fakat onun umrunda bile olmamıştı hatta kıvırcık saçlarına elini geçirip geri yatmıştı.
-Cemre gidiyor musun niye haber vermeden kalktın?
-Yok,kahvaltı hazırlayıp çıkacaktım.Ama Cem'i görüncekorktum biraz.
-Gece biz uyurken gelmiştir.Otur,ben hazırlarım kahvaltıyı.
Ne güzel sessizce hazırlayıp oyalammadan eve gidecektim.Saat 11 olmuştu ve buradan ev en az bir,bir buçuk saatlik yoldu.Ayrıca otobüsle gitmek zorundaydım çünkü beni götüren bir araba yoktu.
-Tamam o zaman beraber hazırlarız,dedim.Dışarıdan nazik davranıyor gibi gözüküyordum fakat amacım kahvaltıyı daha çabuk hazırlamaktı.
-Iıım ben kıymalı yumurta istiyorum,dedi Cem.Ne kadar sinir bir çocuktu bu böyle.Kalk kendin hazırla diyesim geldi.
-Cem çık dışarıda yap kahvaltını.
-Ha evde yalnızken işleriniz varsa bozmayayım ben,diye dalga geçerken Cem bjr fotoğraf gördüm.Kanepelerin arasındaki kırık sehpanın üzerinde kızıl saçlı mavi gözlü bir kız.Kendime çok benzettim bu kızı.Tan kıza sarılmış kafasını saçlarının arasına gömmüştü.Böyle bir fotoğraf anca sevgiliyle çekilir.
-Sevgilin mi? dedim fotoğrafı işaret ederek.Uzun uzun fotoğrafa baktı ve evden hızlıca çıktı.
Yanlış birşey yapmamıştım ki.Anlamadım neden böyle yaptığını.Bir yandan sinirde oldum Tan'a. Öyle birşey demeden çekip gitti.
-Seni evine bırakayım mı? dedi Cem.Çok bozulmuşum.Cem'e cevap vermeden çantamı alıp durağa gitmek üzere evden çıktım.
Tan'ın neden gittiğini hala anlamadım.Belkide bana benzeyen sevgilisini unutmuş ben sorunca aklına gelmişti.Ama çok öküzlük yaptı evden giderek.
Evde kıyametler kopacaktı.
Ki bunun için sevgili kardeşlerim yanyana oturmuş hesap sormak için hazır duruma geçmişlerdi.
-Nerdeydin?
-Arkadaşlarımla.
-Arkadaşların gece eve mi salmadılar?,dedi Beste.Tam o sırada mutfaktan Pauk çıktı.
Kahretsin. Paul'u unutmuştum.Ilk defa onsuz dışarı çıkmıştım ve üstelik haberde vermemiştim.Aklımdan tamamen uçup gitmişti.
-Paul,kızlarlaydım gelmek istemeyeceğini düşün-
-Tan yeni eniştemiz sanırım.dedi ve oda evden çıktı.Noluyordu bugün herkes evden çıkıp gidiyordu.Yeni tirip şekli oldu bu evden ani çıkmalar.
Ve Tan'ı nasıl öğrenmişti ki?
-Biz alıştık artık,dedi kızlar.
Ne kızların dedikleri umrumdaydı ne de Tan'ın evden çıkıp gitmesi.Tek yapmam gereken Paul'a kendimi affettirmek.
