Odadan çıkmak için adımlar atarken bunların yaşanmamış olmasını diliyordum fakat bu boşunaydı. Bizi bu duruma getiren şeyi bile bilmiyorduk. Sadece parçalanmıştık ve biz, eski biz değildik. Nedenini bulmamız gerekirken bulmaya çalışmıyorduk. Polyann...
Sizi seviyorum yorum bırakırsınız artık ben hep buradayım soğuk biri değilim calm down❤️❤️
İyi okumalar xx . . . . . . .
>Zayn'in Anlatımı<
Dudaklarımın arasından sıcak bir nefesi dışarı bırakırken bahçe kapısına doğru yürüdüm. Bahçenin kapısı açıktı. İçeriye geçerek bir süreliğine soluklandım. Harry'nin sahip olduğu bar buraya oldukça yakınken arabaya gerek duymadan yürüyerek gelmiştim. Benim zenginliğime erişmiş insanlar arabalarına biner -şoför işlerini karıştırmıyorum bile- ve istediği her yere birkaç dakikada giderdi. Ben bu gösterişten biraz uzaktaydım. Araç kullanarak bir yerlere gitmeyi değil, yürüyerek mesafeleri ele geçirmeyi istiyordum. Böyle yaparak kafamdaki şeyleri daha iyi düşünebiliyordum.
Uzun, ince taşlı yoldan yürüyerek yaz ayında parlayan yemyeşil çimenlere basmamaya çalışıyordum. Anne Cox, bahçesine özen gösteren, düzenli bir kadındı. Bu yaptığım şeyi görse beni övebilirdi.
Havuzun yanından da geçip kapıya doğru vardığımda önümde duran minik merdivenleri çıktım. Zile basarak kapının açılmasını beklemeye başladım.
Harry'nin ailesini küçüklüğümden beri seviyordum. Bana her zaman yardım eden taraf onlardı. Evde sadece yetmişlerine merdiven dayamış annemle yaşarken hayatımı devam ettirmek pek kolay olmuyordu. Harry ile ilk arkadaş olmaya başladığımızda o on, ben ise on bir yaşındaydım. Gemma hayattayken bu eve gelmeyi seviyordum. Onu da kardeşim gibi görüyordum, bizden büyüktü ve ablamızdı. İki aile olarak bu mahalleye yeni taşındığımızdan kolay anlaşmıştık. Onlara hayatımı borçluyum.
Kapılarını bana açtıkları için, minnettarım.
Kapının açılma sesi düşüncelerimden beni ayırdığında kapıda Briana'yı gördüm. Bana anlamsızca bakıp konuşmamayı tercih ettiğinde söze ben başladım.
"Öğle yemeği için geldim." dedim, en içten gülümsememi takınarak. "Siz de isterseniz."
Gözleri birkaç saniye beni süzdükten sonra aradaki sessizliği boğazını temizleyerek bitirdi.
"Bana çikolata getirdin mi?" diye bir soru yönelttiği zaman mavi irisleri parlamıştı. Bu hali kıkırdama hissi uyandırsa da kendimi tutmayı başarabilmiştim.
"H-Hayır." titreyen sesimi dengelemek için ben de boğazımı temizledim. "Hayır."
Dudaklarını büzdüğünde masum görünüşüne ne tepki vereceğimi bilemedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
