My Weird Husband (MPC3) |Harry Styles Fanfic|

"There are some things I need to fix."-GEÇİŞ BÖLÜMÜ

>Harry'nin Anlatımı<

Masamdaki kağıtları savurarak içtiğim şeyden bir yudum aldım. Göz ucuyla Zayn'i görebiliyordum. Ona bakmamak için kendimi zorlasam da zorlamak zordu.

"Yanlış yapıyorsun." dedi, gözleri benle kağıtlar arasında kayarken. Bir tanesini eline alarak okuyor gibi yaptıktan kısa bir süre sonra fırlattı. Bunların hepsi o çok kısa bir sürede olmuştu. Belki sadece tek bir satırını okumak bile üşenmesine neden oluşturmuştu.

"Ona iyi davranmaya çalışıyorum ama beni zorluyor." dedikten sonra bu sefer parmaklarımın arasına sigaramı götürüp içime çektim. Dumanını burnumdan çıkardığımda sızlasa da aldırış etmedim.

"İnsanlara iyi davranman için bir nedene ihtiyacın yok," dedi, omuz silkerek. "Sadece sevdiğin kadına iyi davran."

"Ona istediği şeyi vermek istiyorum." dediğimde kaşları çatılmıştı. Sigaramı söndürerek devam ettim. "İstediğinin ne olduğunu ben de bilmiyorum, Zayn. O çok..."

Sözümü bitirecek kelime bulamadığımda son noktayı koymak için Zayn atıldı.

"Tuhaf. Biliyorum."

Birkaç saniye sessizlik başlamışken tekrar onun sesiyle bozuldu.

"O, tedavi için gittiğinde ölüyordun. Her gün burada gözümün önünde eriyordun ve seni böylece izlemek canımı yakıyordu." dedi ve omzumu hafifçe okşadı. "Bazen onun, bunları hak ettiğini düşünüyorum."

Gözlerimi beynimde büyük bir duygu dalgası olmuşcasına ona diktiğimde gözlerini kaçırdı. Bir şey yapmadım. Kendime geldikten sonra söylediği sözler komik gelmiş gibi güldüm.

"Çok ikiyüzlüsün, dostum."

"Biliyorum."

İkimizin kahkahaları odayı doldururken halimin acınası olduğu gerçeğini hiçbir durum değiştirmiyordu. Evli çiftler gibi mutlu olmak istiyordum. Aramızda düzeltilmeyecek bir kötülük yokken durumu berbat ediyordum. Bu tuhaftı.

İyileşmek yerine ölmeyi tercih ediyordum.

"Sana birkaç dakika önce söylediklerimi düşün, Harold. Aklında ve zihninde ne var bilmiyorum fakat bunun, onu üzmesine izin veremezsin."

Şaşkın bir surat ifadesi takınarak irislerimi tekrardan ona diktim. Bu tür sözleri Zayn söylemezdi. Hayatımda Amber'dan başka duygusal, bir yazar kaleminden çıkmışa yakın sözleri kesinlikle söyleyen yoktu. Zayn'den bunu asla bekleyemezken beklemediğim şeyleri yapabilmesi kanımı soğutmaya yetiyordu.

İç çektim, kafamı salladım. Artık yorulmuştum. Gücüm kalmamış olduğundan tek yaptığım iş bu olmuştu. Konuşmak bile bana zor geliyordu. İnsanlara göre normal bir faaliyet olan konuşmak, bana yabancıydı. Kalmamış olan gücümü buna kullanamıyordum. Bu nasıl bir güçtü?

Fiziksel olmayan, zihinsel olan bir güç.

Zihinden doğan güç.

Bu gücü pekmez, bal, ıspanak, yumurta ve çocuklarımıza önerdiğimiz pek çok şey beslemez, oyuncağı yapamaz.

Bu öyle bir güç ki hiçbir besin kaynağına, bir başkasına ya da bedensel yaşam tarzına bağlı değil.

Tamamen hayata, hayatın sana verdiklerine bağlı bir güç.

"Bu gün öğle yemeği için ailemin yanına gitmeni istiyorum, ben yokken neler olduğunu öğren."

Gözlerini devirdiğinde kaşlarım merakla çatılmıştı.

"Sen neden gitmiyorsun?" diyince bu sefer göz devirme sırasının bende olduğunu anlamıştım.

Eski günlerdeki gibi...

Eskiden hayatımda yük yoktu. Her deliliği yapar, canım ne isterse kendimde verirdim. Gideceğim yolu düşünürken doğru veya yanlış olduğuna bakmadan yürürdüm çünkü gitmek istediğim bir yer, kurguladığım bir gelecek yoktu. Dün ile bugün arasında sıkışırken gelecek aklımın ucundan bile geçmiyordu. Dünden kalan intikamları boğarken kendim boğuluyordum, farkında bile olmadan. Şimdiyi yaşarken tadını çıkarmak doğru olsa da kendimi fazlasıyla kaptırıyordum. Hayat bir yol ise arabamı sürerken muhtemelen gelen rahatlıkla gözlerimi kapatıyordum. Kimse bana gözlerimi açmam gerektiğini hatırlatmıyordu.

Gülümseyerek Zayn'e baktım.

Ve mırıldandım;

"Düzeltmem gereken bazı şeyler var."

.
.
.
.
.
.
.
.
Merhaba, bu bölüm geçiş bölümüydü. Asıl maceralar bu bölümden sonra başlayacak ve bu bölüm olacakların habercisi olmasa bile nasıl başladığının bir habercisi.

Meraklanmayın yeni bölümü yazmış olacağım❤️❤️

Sizleri seviyorum❤️❤️