ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΠΟΙΑ δευτερόλεπτα μέχρι να ενεργοποιήσω ξανά τον εγκέφαλο μου. Παίρνω διστακτικά την μπλούζα καρφώνοντας το βλέμμα μου πάνω της.«Μα.. εσύ..», λέω τελείως μπερδεμένη ενώ εκείνος προσπαθεί να συγκρατήσει ένα χαμόγελο «Δεν την χρειάζομαι», αποφασίζω και του την δίνω ξανά πίσω.
«Και φυσικά την χρειάζεσαι», μου λέει «Θες να αρρωστήσεις;».
«Ενώ εσύ δεν θα αρρωστήσεις αν κυκλοφορείς γυμνόστηθος;».
Ο Μπίσοπ ξεφυσά «Εγώ δεν είμαι καλυμμένος με λάσπες και αναψυκτικά. Σε παρακαλώ φόρεσε την αλλιώς θα με αναγκάσεις να στην φορέσω εγώ», λέει πεισματάρικα και μου την δίνει ξανά.
Ανασηκώνω το ένα μου φρύδι όμως δεν συγκρατιέμαι και γελάω «Σε ευχαριστώ», του λέω και του κάνω νόημα να γυρίσει.
«Φυσικά», κατανεύει και γυρίζει από την άλλη πλευρά.
Αφού τον παρατηρώ για λίγο και καταλαβαίνω πως δεν πρόκειται να γυρίσει κάνω μερικά βήματα προς τα πίσω και με αρκετή προσπάθεια τελικά καταφέρνω να βγάλω την μπλούζα από πάνω μου και να την πετάξω γεμάτη αηδία κάτω. Είναι τόσο βρωμικη που στην αρχή δεν μπορώ να την ξεχωρίσω από το χώμα.
Έχω περάσει την μπλούζα του από τον λαιμό μου όταν ακούω κάτι μέσα στο σκοτάδι. Ξαφνικά οι κινήσεις μου παγώνουν και ένας κρύος ιδρώτας με κάνει να ανατριχιάσω, κάνω μερικά βήματα πίσω και τότε είναι που την βλέπω.
Μια τεράστια τριχωτή ταραντούλα απέχει μόλις λίγα εκατοστά από δίπλα μου.
Ηρέμησε! Ηρέμησε! Ηρέμησε!
Βγάζω ένα μικρό βογκητό και όταν την βλέπω να πετάγεται προς το μέρος μου αφήνω την μεγαλύτερη κραυγή που έχω αφήσει ποτέ μου, νομίζω. Αρχίζω να τρέχω τσιρίζοντας μέχρι που δυστυχώς βρίσκεται εκεί ο Μπίσοπ που τρέχει και εκείνος προς το μέρος μου και πέφτουμε και οι δύο μαζί κάτω.
«Τι έγινε;», φωνάζει τρομοκρατημένος και μόνο τότε συνειδητοποιώ πως απέχουμε μόνο λίγα εκατοστά.
Και το καλύτερο ξέρετε ποιο είναι; Πως απέχω επίσης λίγα εκατοστά από την αναθεματισμένη ταραντούλα που είναι στα μαλλιά του!
Μην ουρλιάξεις. Μην ουρλιάξεις. Μην ουρλιάξεις.
«Μπίσοπ..», του λέω με κοφτή ανάσα.
«Τι; Τι; Τι έγινε Ρόουζ;», με ρωτά τρομοκρατημένος και μόλις την βλέπω να σηκώνει το ένα της πόδι και να πλησιάζει περισσότερο στο όμορφο πρόσωπο του σηκώνομαι από πάνω του ουρλιάζοντας.

YOU ARE READING
Sunset Lovers
RomanceΠαντού επικρατεί σκοτάδι, όμως εκείνος είναι εδώ, μπροστά μου. Είναι τόσο φωτεινός σαν τα αστέρια στον ουρανό και όταν μου χαμογελά το σκοτάδι συναντά τον ήλιο. Μου δίνει το χέρι του όμως εγώ μένω ακίνητη, ανίκανη να κάνω το παραμικρό.. ...