Kara Kuşak

14

~Eylül

   O günden beri bir muhabbetimiz olmamıştı. Woojin' in dediğine göre o ilk kez bu kadar kötü görünüyordu. İki hafta geçmişti ve beni kaçıran adamlarla ilgili olan dava sonlanmıştı. Biraz rahatlamış gibi ama duygusuzdu. Çocuklarla buluştuğumuzda hepimiz gülüşüp eğlenirken o sadece oturuyordu.

"Yoongi, neyin var? İki hafta oldu ve dava dosyası da kapandı. Neden böylesin?"

"Yok bir şey."

"Taehyung haklı Yoongi."

"Yok bir şey dedim Jin..."

"Yok bir şey dediyse yoktur. Lütfen üstüne gitmeyin."

"Sen de de bir gariplik var Eylül. Yoongi' ye her seferine bey diyorsun."

"Çünkü öyle Hoseok..."

   Bunlar bir müddet bakıştıktan sonra kafalarını salladılar. Ben hala bir şey mi oldu diye anlamaya çalışıyordum oysa ki. Jimin, Jungkook, Taehyung ve Namjoon beni dışarı çıkardılar. Hoseok, Yoongi ve Jin içeride kalmıştı.

"Ne, ne oldu nereye gidiyoruz?"

   Beni bir banka oturttular. Jungkook ve Jimin yanıma oturup koluma girdi. Namjoon ayakta dikiliyordu ve Taehyung diz çökmüş ellerini benim dizime koymuştu.

"Ondan hoşlanıyorsun değil mi?"

"..." Jungkook' a baktım ve sustum.

"Cevap vermediğine göre evet."

"Jungkook, ben-"

"Noona, Yoongi' nin de seni sevdiğine iddiaya girerim."

"Hayır Taehyung, öyle olsaydı kızın biriyle sevişirken bana kendini izletmezdi."

"Onu sevmeni istemedi çünkü." Namjoon'a döndüm. "Senden uzak kalmak istedi çünkü Hoseok sana değer veriyordu ve o seni sevemezdi."

"O yaklaşık 10 yıldır kimseyle çıkmadı. 10 yıl önce çocuk aklıyla birini gerçekten çok sevmişti ama kız onu bırakıp gitmişti."

"Jimin, daha çocukken yaşadıkları bu kadar ağır geldiyse elimden bir şey gelmez."

"O yıldan sonra çocuk aklıyla yaklaşık 16 yaşına kadar kız becerdi. Her gün başka bir kız." Jimin' in sözünü Jungkook kesti.

"Ama daha sonra babası şirketi tamamen ona bıraktı ve o da bu işleri bıraktı. Ama o kadar yıldan sonra ilk kez aşık oldu."

"Jungkook, bunun benimle ilgisi ne?"

"Tekrar aşık olmak istemedi ve senin canını yakmak istedi. Sana kötü görünmek."

"Namjo-"

 "Onu affedecek misin?"  

"Jimgin... ben... ama-"

"Evet mi hayır mı?" Taehyung' a baktım. Doğruyu söylüyor gibiydiler.

"Ona hiç kızamadım ki?"

   Gözümden düşen yaşa karşılık sıkıca sarıldı Jimin. Hoseok ve Jin, Yoongi' yi tutmaya çalışıyordu ve biraz yaralanmış gibiydiler. Beni görünce oturdu. Damarları belirginleşmiş ve ağlamıştı.

"İyi misiniz Yoongi bey."

~Yoongi

   Bey demişti. Nereye götürmüşlerdi o zaman onu. Ne anlatmış veyahut ne sormuşlardı? Yüzümdeki küçük gülümsemeyi sildim.

"Üzgünüm Hoseok." dedim ve önüme döndüm.

"Ah! acıyor..." 

"Numara yapma bari. Sert vurmadık." göz devirdim.