Kara Kuşak

16

~Eylül

   Yoongi sakinleşmişti ve odaya 2 hizmetçi girip o dışarıdayken odasını temizlemişti. Şirkette yalnızdım ve kapı çalmıştı. Yoongi ve Woojin benim için kapı çalacak insan değildi. Gir komutundan sonra içeri giren Hoseok oldu. Kalktım ve sarıldım o da bana karşılık verdi.

"Yoongi yok mu?"

"Hoseok, sen de onun yaptığı şeyleri yapıyor musun?"

"Ne yapıyor ki?"

"Ben odasına girdiğimde o kendi kendine şeyini okş-"

   Eliyle ağzımı kapatmış ve şaşkınlıkla bana bakıyordu. Kafasını susmamı işaret edecek şekilde sallıyordu ve çişi varmış gibi hareket ediyordu. O sırada içeri giren bir bedenle elini ağzımdan çekti. İçeri giren adama döndü ve eğildi, sonra bana bakıp kafamdan tuttu ve beni de 90 derece eğdi. Neden eğiliyordum ki?

"Yoongi yok muymuş?"

"Sanırım bir şeye sinirlenip çıkmış efendim."

"Genç bayan kim?"

"Sekreteri oluyor efendim."

"Merhaba, siz kimsiniz?"

   Adam ve Hoseok şaşkınlıkla bana baktı. Böyle bir tepki beklemiyorlardı herhalde.

"Ben babasıyım küçük hanım."

   Bu sefer şaşıran bendim. Bu beni kaçıran adam değildi. Özür diledim ve saygıyla tekrar eğildim. Adam gülümsedi, Yoongi' nin gerçek babası olabilir miydi? Adam kendine bir orta şekerli kahve istedi ve ben de kahveyi almaya giderken Hoseok onunla kaldı. Kahvesini yapıp Yoongi' nin odasında bekleyen ikiliye gittim. Bay Min' in önüne bıraktım ve çıkmak için izin istedim.

"İzninizle ben çıkıyorum efendim."

"Otur kızım."

   Karşısında Hoseok' un yanında yerimi aldım birazdan tutulacağım soru yağmurundan nasıl kurtulacağımı düşünmeye şimdiden başlamıştım.

"İsmin neydi?"

"İsmim Eylül Özen."

"Tanıştığıma memnun oldum Eylülcüm. Acaba Yoongi' nin neye sinirlenip gittiğini sorabilir miyim?" ben ağzımı açmıştım ki Hoseok söze girdi.

"Efendim anlattım ya şimdi Yoong-"

"Sana sormadım! Dinliyorum kızım." Hoseok' a sert çıkışması beni korkutmuştu."

"Bilmiyorum, neye sinirlendiğini. Ben de anlamaya çalıştım ama ortada bir sebep yoktu."

"Anlıyorum.." Hoseok rahatlamış görünüyordu.

"Baba?"

   Sesin geldiği yöne döndüğümde Yoongi' yi gördüm. Yanımdaki kişiler onun yakını olmasına rağmen sebepsizce saygılı davranmak istiyordum. Ayağa kalktım ve eğilerek selamladım.

"Hoş geldiniz efendim."

"Misafirim olduğunu söylemeliydin."

"Kusuruma bakmayın. Bir şey ister misiniz?"

"Gerek yok dışarı çıkabilirsin."

   Doğru şekilde davranmış gibi hissediyordum. Hızlıca odama geçtim ve ardımdan kapılar kilitlendi. Ben bundan uzak kalır mıydım, hayır! Kitaplıktaki ekranı açtım ve içeriyi izlemeye başladım.

"Ne işin var baba burada?"

"İnna' dan duyduğum kadarıyla o kızla beraber kalıyormuşsun."