Ma rację. Nie mam nic.
Domu, przyjaciół.
Kilka lat podstawówki nie wystarczy żebym została psychiatrą.
Mój wymarzony zawód.
Był marzeniem i nim pozostanie.
Nie mogę uciec, wtedy zabiją rodziców. To nie wchodzi w grę.
Nie zabiję ich, nie mam czym.
Nawet jeśli jakimś cudem zawiadomię policję oni i tak mnie znajdą. Przyjdą po zemstę.
Franklin naprawdę ma rodzinę? Znaczy to wspaniale, mam nadzieję, że im się uda. Ewie też.
Skoro dług jest już spłacony to może odejdę?
Zapadnę w sen z którego nikt mnie nie obudzi.
Tylko to mi pozostało.
CZYTASZ
Dług
Teen Fiction" - Czy ona jeszcze żyje? - zapytałam patrząc prosto w jego brązowe oczy. - Odkąd wyszłaś rano, nie - powiedział wyraźnie zniecierpliwiony. " *** Stara książka, napisana kilka lat temu. Mimo wszystko nie u...
