Yüzümdeki gülümsemeyle odadan çıktığımda durup beklemiştim. Yoongi'nin verdiği özel dersler fazlasıyla işe yaramıştı. Sorduğu sorulara Saejin düşünürken ben cevapları yapıştırıyordum. Biraz hileye giriyordu fakat yapacak bir şeyim yoktu. Özel ders aldığım başka bir doktor da olabilirdi. Demem o ki o da istese özel ders alırdı.
Saejin odadan çıkıp bana kısa bir bakış attıktan sonra uzaklaşmıştı. Biraz kızmış gibiydi. Fakat bana değil, kızgınlığı kendisineydi.
O, koridorda kaybolduktan sonra Yoongi çıkmıştı odadan. Kapıyı kapatıp ellerini cebine soktuktan sonra benden tarafı dönmüştü. Yüzünde hafif bir gülümseme vardı.
"Bugün bayağı iyiydin, hatta birkaç gündür iyiydin."
Beraber koridor boyunca ilerlemeye başladığımızda omuz üzerinden ona bakmış, "Hocam sağlam biri." demiştim. Bu onu güldürmüştü. Eh, hoşuna gitmişti tabi.
"Yoongi hocam?"
Sol taraftaki koridordan gelen sesle duraksarken bakışlarımız giderek bize yaklaşan hemşireyi bulmuştu. Elindeki dosyası, yüzündeki samimi ifadesiyle bize doğru ilerliyordu.
"Efendim Min ji?"
Aradaki mesafeyi kapatıp karşımızda durduğunda konuşmak adına dudaklarını aralamıştı:
"Hastanemiz 11. Yılını kutluyor. Bugün parti verilecek. Siz de gelecek misiniz?"
Yoongi'nin bakışları benden tarafı döndüğünü fark ettiğimde benim bakışlarım da ondan tarafı dönmüştü. Yani olabilirdi aslında.. Dudak büzüp 'bilmem' dercesine omuz silktiğimde bakışlarını benden çekmiş, Min ji adındaki hemşireden tarafı çevirmişti.
"Duruma göre, bakalım."
"Peki hocam."
Min ji yanımızdan ayrıldığında Yoongi'den tarafı dönmüştüm. Gitmek istiyor muydu bilmiyorum. O giderse ben de giderdim.
"Gidecek miyiz?"
"Yarım saat kadar uğrar çıkarız."
Başımı aşağı yukarı sallarken "Peki." diyerek onaylamıştım onu. Bir kat daha inip kantine geçtiğimizde duraksamış benden tarafı dönmüştü.
"Ne içersin?"
Sorusuna karşılık duraksamıştım. Ben burada ayrılırız sanmıştım. Onu bekletmeden "Orta şekerli kahve olabilir." diye cevaplamıştım. O siparişleri verirken gözlerim etrafta geziniyordu. Birkaç kişinin bakışları üzerimizdeydi. Sanırım dikkat çekiyorduk.
"Yoongi?"
Eline aldığı kahvelerle benden tarafı dönüp direkt ilerlemeye başladığında mecburen ona eşlik etmiştim. Kendimi diken üzerinde gibi hissediyordum. İki kişilik masaya karşılıklı oturduğumuzda elindeki bardaklardan birini benim önüme koymuş, bakışlarını yüzüme çıkarmıştı.
"Sanırım diğerlerinin dikkatini çektik."
Gözleri bir tur etrafı süzdükten sonra gülümsemiş, "Galiba." diyerek onaylamıştı beni.
"Ben en iyisi gideyim.."
Ayağa kalktığım sıra uzanıp masa üzerindeki elimi tutarken "Saçmalama otur şuraya. Bir şeyleri saklayacak değiliz." diyerek durdurmuştu beni. Bakışlarım yüzünde gezinirken gözleriyle sandalyeyi işaret etmişti oturmam için.
Aramızdakileri diğerlerinin bilmesini istemez diye sanıyordum. Gerçekten sorun değil miydi onun için? Rahatsız olabileceğini düşünmüştüm.
