ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΟΝΕΙΡΑ

Κεφάλαιο 18

Η Ηρώ καθόταν στο πίσω κάθισμα της μεγάλης μαύρης λιμουζίνας με τα εκρού δερμάτινα καθίσματα. Δίπλα της καθόταν ο Λήο, ενώ ο Ορφέας κάθισε στη θέση του συνοδηγού. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα επάνω του, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί η συμπεριφορά του απέναντί της είχε αλλάξει τόσο πολύ. Της φερόταν ευγενικά αλλά ψυχρά και γύρω του υπήρχε ένας τοίχος, που όσο και αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να γκρεμίσει.

Αν δεν ήξερε οτι θα την ανακάλυπτε αμέσως, θα το είχε ήδη σκάσει από το σπίτι του. Γι αυτήν δεν υπήρχε κάτι πιο σημαντικό από τον Ορφέα και αφού εκείνος επέλεξε να είναι το στρατιωτάκι του πατέρα της, αντί να σταθεί δίπλα της, θα προτιμούσε να φύγει μακριά του. Ο σκοτεινός κόσμος δεν ήταν ο δικός της κόσμος και τον πατέρα της δεν τον ήξερε καν, ήταν ένας άγνωστος.

Πήρε τα μάτια της από πάνω του και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Τα φώτα πύκνωναν όλο και περισσότερο. Πλησίαζαν το αεροδρόμιο.

Ο Ορφέας προσπαθούσε σκληρά να συμπεριφερθεί όπως έπρεπε, ενώ αισθανόταν την ψυχή του να κομματιάζεται κάθε φορά που έβλεπε το αναστατωμένο πρόσωπο της Ηρώς. Ήξερε οτι αισθανόταν απογοήτευση με την συμπεριφορά του. Αυτό που δεν ήξερε η Ηρώ όμως, ήταν οτι όλα τα έκανε για να προστατεύσει εκείνη. Σε ένα σκληρό κόσμο σαν το δικό τους, οι τιμωρίες ήταν πάρα πολύ σκληρές και ιδίως για ένα άτομο που είχε μάθει να ζει αλλιώς. Αν η παρορμητική Ηρώ αρνούνταν το γάμο που θα της πρότεινε ο βασιλιάς, δεν ήθελε να σκεφτεί τι είδους τιμωρία θα της επέβαλλε, συν το οτι ο πατέρας της θα έπεφτε σε δυσμένεια και θα ήταν πιθανότερο να πάρει την αρχηγία ο Νίκολας, πράγμα που θα ήταν καταστροφικό για την φυλή τους και θανάσιμο για τον Στέφαν και ίσως και για την ίδια. Κοίταξε την πύλη του αεροδρομίου που άνοιγε για να περάσουν. Πάσει θυσία, όσο και αν τον πονούσε έπρεπε να απομακρυνθεί από την Ηρώ.

Η λιμουζίνα σταμάτησε μπροστά σε ένα αεροπλάνο που θα μπορούσε να είναι και επιβατηγό. Ήταν λευκό αλλά κοντά στην ουρά του υπήρχε ένα οικόσημο βαμμένο με κόκκινο, μαύρο και κίτρινο χρώμα, που στο κέντρο του είχε κάτι που έμοιαζε με στέμμα.

Η Ηρώ το κοίταξε αδιάφορα. Όσο πολυτελές και αν ήταν για εκείνην δεν έπαυε να είναι ένα μέσο που την οδηγούσε σε ένα είδος  φυλακής. Ανέβηκε τα σκαλιά με τον Ορφέα και τον Λήο να την ακολουθούν. Μια ξανθιά, όμορφη, ψηλή κοπέλα με στολή τους υποδέχτηκε στην πόρτα και τους οδήγησε στις θέσεις τους. Ο χώρος έμοιαζε περισσότερο με σαλόνι πολυτελούς σπιτιού, παρά με εσωτερικό αεροπλάνου.