BELİZ

21. BÖLÜM: "BEBEKLER"

Selam, iyi akşamlar.

Zor oldu ama toparladım ve yayınlamaya çalışıyorum. Çalışıyorum çünkü çekmeyen bir yerde yazdım.

Tşk.

Keyifli okumalar...

Bir bebeğin masumiyeti, bir annenin çaresizliği, bir babanın arafı.

Hastane koridorunun arşınladığım her metre karesi bu sözlerimi kulaklarıma çarpıyordu. Bir bebek haberi hepimizi en çok da Ömer'i sarsmıştı. Sezen sığıştığı koltukta gözlerini duvara dikmiş ve bebeği duyduğu andan itibaren transa girmiş gibi konuşmadan bekliyordu. Ebrar kemirdiği tırnağıyla Ömer'e pis pis bakıyordu.

Boğazımı boğulur gibi sıktım, hastane koridorları beni çok daraltıyordu bundan bir süre önce bu koridorda Gurur için bekliyordum ne büyük ironi ama...

Tarih kendini tekerrür ettirmeyi seviyordu belli ki...

"Annesine nasıl söylerim," diye inledi Sezen. Bütün bakışlar ona döndüğün de duvarda ki bakışlarını ayırmadı. "Ben, Ayşe teyzeye ne derim..."

"Ulan hep senin yüzünden," diye yerinden atlayıp Ömer'in üstüne zıplayan Ebrar'a bir anda şaşkınlıkla baktık. "O kız temizdi lan! Leyla, bilmezdi lan öyle şeyleri. Kaptırmasını sağladın kendini ona!" Ömer kendinden ayırmaya çalışsa da Ebrar büyük gürültü patlatan bir tokat yapıştırmıştı.

Dudaklarımız aralanarak yüzü şiddetli bir şeklide sağa dönen Ömer'e baktık. Yüzü gerilse de sesini çıkaramıyordu. "Desene sevmedin değil mi?" omuzlarından arkaya iterken. "Arkadaşımı oyalayıp istediğini aldın değil mi!"

Çıldırmış gibi bağıran Ebrar'ın yanına gittim ve kollarını tuttum. "Bırak Beliz."

Ömer, elini yüzüne koydu ve Ebrar'a baktı. "Onu oyalamadım!"

"Kız neden bu halde lan o zaman?" İşin içine giren Gurura da şaşkınlıkla baktım. Ebrar'ı zor zapt ediyordum Gurur'da girerse burası savaş alanına dönerdi.

"Bunu yapacağını bilemezdim," diye savundu kendini. "Bana hamile olduğunu söylemedi, söyleseydi onu asla bırakmazdım!"

"Olmasa bırakacaktın yani..?" Mustafa sen de mi?

Koridorun ucundan görünen Zeynep'e telaşla elimi salladım. Koşarak gelip baktığın da gözleri dehşetle aralandı. "Ne oluyor? Duyduklarım yalan değil mi?"

"Değil," dedi Sezen, Ömer'e ateş saçan bakışlarla bakarken. "Leyla intihar etti!"

Gözlüğünü çıkardı ve araçsız şaşkınlıkla baktı. "Bebek..." Diye mırıldandığın da bütün gözler ona döndü.

"Biliyor muydun?" Ebrar ve Sezen onun yanına hızla gitti. "Biliyordun ve bize söylemedin!"

Zeynep, olayı daha idrak edememiş gibi baktı. "Daha yeni, siz fark etmediniz mi?"

"Allah'ım çıldıracağım, neyi?" Ebrar şalının ucunu çekiştirdi.

"Yanınızda ki insanların dertleri de var o kız sürekli kusup yemek yemiyordu. Tabi ben de köşeye sıkıştırmasam söyleyeceği yoktu ama..."

"Nasıl ya!" Sezen tekrar Ömer'e döndü. "Hep senin yüzünden!"

"Ulan ben bilsem onu bırakır mıydım!" Diye patladı. "Ben bile bile onu ve benden parçayı bırakır mıydım?" Mavi gözlerine inen kızıl damarlar çoğaldıkça kıpkırmızı bakıyordu.