Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 15 - Νεφέλη

Καθόμουν μπροστά από τον καθρέφτη και φορούσα τα σκουλαρίκια μου. Θα πηγαίναμε με τον Άρη για καφέ. Είχαμε να κάνουμε οι δύο μας κατι παρόμοιο από τοτε που ήμουν Θεσσαλονίκη.

Περπατούσαμε αγκαλιά στην ήσυχη πλατεία. Ήταν ακριβώς όπως παλιά, οι δύο μας μόνοι. Καθησαμε σε μια καφετέρια και αρχίσαμε να μιλάμε για διάφορα. Σε κάθε άγγιγμα του ένιωθα παράξενα, ανεξήγητα. Κάποια στιγμή σταμάτησε να μιλάει και απλώς με κοίταζε στα μάτια. Το ίδιο έκανα και εγώ. Ήθελα τόσο πολύ να νιωσω τα χείλη του. Στοπ. Τι λέω;

"Πάω στο μπάνιο επιστρέφω σε λίγο" του είπα και έφυγα τρέχοντας.

Κάθησα μπροστά από τον καθρέφτη και κοίταξα τον εαυτό μου. Τι ήθελα πραγματικά; Ήθελα σε κάποιον να μιλήσω, αλλά σε ποιον; Στον κολλητό μου, τον οποίο αφορούσε το όλο θέμα; Στον πρωιν μου; Στις παλιές μου φίλες; Η Λίζα μου πέρασε ξαφνικά από το μυαλο. Έβγαλα το κινητό και της έστειλα μήνυμα αν θέλει να έρθει στην καφετέρια που ήμουν. Άργησε λίγο να απαντήσει αλλά μου είπε ότι θα ερχόταν.

"Μου έστειλε μήνυμα η Λίζα, θέλει να βρεθούμε, θα μας αφήσεις μόνες όταν έρθει"

"Εντάξει. Περί τίνος πρόκειται;"

"Δεν έχω ιδέα" είπα πάλι ψέματα.

Όταν ήρθε η Λίζα ο Άρης σηκώθηκε ευγενικά και αφού την χαιρέτησε έφυγε.

"Ουαου" μου έκανε νόημα η Λίζα και τον έδειχνε.

"Είναι ο κολλητός μου"

"Τέτοιον κολλητο θέλω και εγώ"

"Εσύ έχεις τον Άλεξ"

"Ο οποίος κάνει babysitting στον μικρό αυτή την στιγμή"

"Αχου ο γλυκούλης!"

"Είδες;! Πες μου γιατί ήθελες να βρεθούμε"

"Ήθελα να μιλήσω σε κάποιον. Νομίζω πως μου αρέσει ακόμα ο Δημήτρης, αλλά προσποιηθηκα με τον Άρη ότι τα έχουμε για να ζηλέψει αλλά τώρα νομίζω πως μου αρέσει ο Άρης"

"Ο Άρης είναι ο κολλητός;" Ρώτησε και εγνεψα καταφατικά. Αναλύσαμε αρκετά το θέμα και στο τέλος η Λίζα δήλωσε ότι σιπαρει Νεφαρη. Αλλά τα συναισθήματα μου δεν ήταν ακόμα ξεκάθαρα.

~ ~ ~

"Άρη γύρισα" φώναξα καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου. Κοίταξα στο σαλόνι και το μόνο που είδα ήταν μόνο μία βαλίτσα. "Φεύγεις;" τον ρώτησα όταν μπήκε στο δωμάτιο.

"Ναι. Με πήρε τηλέφωνο η αδερφή του Στάθη. Είναι στο νοσοκομείο. Χθες το βράδυ μέθυσε και τράκαρε με την μηχανή. Δεν είναι σοβαρά, το πόδι του έσπασε και έκανε ραματα πάνω από το φρύδι μόνο, αλλά πρέπει να πάω"

"Πήγαινε ειναι ο κολλητός σου"

"Δεν τα πήρα ολα" είπε αναφερόμενος στα πράγματα του. "Θα ξαναερθω σε κάνα δυο μέρες"

"Ότι θες"

"Ξέρω πως σου υποσχέθηκα να βγούμε. Θες να πάμε τώρα μια βόλτα για κάνα δυωρο;"

"Ναι φυσικά. Πάω να αλλάξω"

Σε κάνα μισάωρο ήμασταν αγκαλιά να περπατάμε. Σχολιαζαμε τους γύρω μας και γελαγαμε. Το κάναμε και στην Θεσσαλονίκη αυτό χωρίς να τους προσβάλλουμε.

"Θες να κάτσουμε κουράστηκα" είπα και του έδειξα ένα παγκάκι.

"Ότι θέλει η μικρή μου"

Καθησαμε αμίλητοι και κοιτάζαμε γύρω μας. Ανασηκώθηκα και γύρισα προς το μέρος του για να του πω κατι. Γύρισε και με κοίταξε. Η απόσταση μεταξύ μας ήταν μικρή. Χαζεψα στα μάτια του και ξέχασα τι ήθελα να πω. Εγλειψε τα χείλη του, μάλλον είχε παραξενευτει με τον τρόπο που τον κοιτούσα. Έπρεπε να πάρω τα μάτια μου από πάνω του αλλά η κίνηση του με έκανε να κοιτάξω πιο έντονα τα χείλη του. Χωρις να το σκεφτώ έκανα μια απότομη κινηση και μηδένισα την απόσταση. Στην αρχή αυτός ξαφνιάστηκε αλλά ανταποκρίθηκε.

"Γεια σας" ακούστηκε η φωνή της καργιας όταν απομακρυνθηκαμε. Ο Δημήτρης μας κοιτούσε έντονα, ενώ ο Άρης μου εριξε μια απαξιωτική ματιά.

"Γεια" είπα μόνο και μόνο από ντροπή. Αν μου δινόταν η ευκαιρία δεν θα τους μιλούσα καν.

"Τι κάνετε;"

"Βόλτα" απάντησα ξερά με ένα ψεύτικο χαμόγελο.

"Ωραια! Καλά να περάσετε!" Είπε καλοσυνάτα και έφυγαν.. Χαζοχαρουμενη.

Εστεψα τα μάτια μου στον Άρη. Δεν με κοιτούσε.

"Δεν θέλω να το κάνουμε άλλο αυτό" είπε ο Άρης αποφεύγοντας με, με το βλέμμα του.

"Εγώ δεν.." προσπάθησα να εξηγήσω.

"Καλύτερα να γυρίσουμε σπίτι. Θα χάσω την πτήση μου" είπε ξερά.

Μπαίνοντας στο σπίτι πήρε την βαλίτσα του και πήγε να φύγει.

"Άρη" τον πρόφτασα στην είσοδο. "Θα ξανάρθεις;"

"Δεν ξέρω"

"Δεν θέλω να χαλάσει η φιλία μας για αυτό"

"Ούτε εγώ"

"Θα ξαναέρθεις;''

"Μάλλον" είπε και έφυγε.

Έκλεισα την πόρτα και τσουλισα με την πλάτη πάνω της μέχρι να κάτσω στο πάτωμα. Έδωσε το κεφάλι μου ανάμεσα στα γόνατα μου. Καλά τα τα είχα καταφερει πάλι.