Διπλο Μπέρδεμα 2

Κεφάλαιο 13 - Δημήτρης

"Πρέπει να τα βρείτε" με πίεσε η Νατάσα. Από την ώρα που της είπα ότι τσακώθηκα με την Νεφέλη προσπαθεί να με πείσει να πάω να της μιλήσω. Φυσικά δεν της είπα όλη την αλήθεια. Δεν της είπα όσα είπε η Νεφέλη για αυτήν. Μόνο ότι είναι θυμωμένη που την καλέσαμε τις προάλλες χωρίς να πούμε στα παιδιά, αλλά και στην ίδια την αλήθεια.

"Και να τα βρούμε θα ξανατσακωθουμε. Στο κάτω κάτω δεν έχει χρόνο για εμάς. Ήρθε το αγόρι της από την Θεσσαλονίκη χθες"

"Ωραία! Μπορούμε να βγούμε μαζί τους"

"Δεν είναι καλή ιδεα. Και δεν θα δεχτεί"

"Δεν χάνεις τίποτα αν την ρωτήσεις"

"Ακόμα δεν καταλαβαίνω γιατί θες να γίνουμε φίλοι"

"Γιατί ξέρετε καλά ο ένας τον άλλον και είναι καλύτερο να είστε φίλοι παρά απλοί γνωστοι που δεν μιλάνε στον δρόμο"

"Δεν φοβάσαι μην τα ξαναβρούμε ή τίποτα τέτοιο; Δεν θα γίνει αλλά μου φαίνεται περίεργη η στάση σου"

"Σου έχω εμπιστοσύνη. Θα της προτείνεις να έρθουν εδώ το Σάββατο για φαγητό;"

"Εντάξει" είπα ξεφυσωντας"

"Φεύγω θα έρθω το απόγευμα" είπε και μου έδωσε ένα πεταχτό φιλί. "Μην σε βρω ακόμα ξαπλωμένο"

"Μια μέρα έχω ρεπό" γκρινιαξα και μου πέταξε το μαξιλάρι.

"Chaoo" είπε τονίζοντας το τελευταίο 'ο'.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και άρχισα να μαζεύω το χαος που αποκαλώ σπίτι. Όταν τελείωσα  πήγα να πετάξω τα σκουπίδια.

"Γεια" άκουσα μια φωνή πίσω μου την ώρα που πέταγα τις σακούλες στον κάδο. Γύρισα και είδα την Νεφέλη. Κοίταζε τα παπούτσια της και κρατούσε τον αγκώνα του δεξιού χεριού της με το αριστερό. Αυτό το κάνει όταν νιώθει τύψεις. Αλλά δεν είναι δικό της όλο το φταίξιμο. Είπα και εγώ διαφορα.

"Γεια" της είπα.

"Κοίτα συγνώμη για χθες" είπαμε σχεδόν ταυτόχρονα και γελάσαμε.

"Τι λες να έρθεις το Σάββατο για φαγητό. Θα είναι και η Νατάσα οπότε μπορεί να έρθει και το αγόρι σου"

"Το ποιο μου;"

"Το αγόρι σου. Τον είδα χθες το βράδυ που ήρθε" της είπα και έδειξε να το επεξεργάζεται.

"Ναι το αγόρι μου φυσικά. Απλώς είμαι λίγο αφηρημένη"

"Λοιπόν τι λες για το Σάββατο;"

"Μου ακούγεται τέλειο, αλλά ελάτε εσείς στο σπίτι μου. Ο Άρης μαγειρεύει τέλεια"

"Εντάξει" είπα και της χαμογέλασα.

"Πρέπει να φύγω. Θα τα πούμε"

"Γεια σου"

Μπαίνοντας στο διαμέρισμα ακούω το κινητό μου στην κρεβατοκάμαρα. Πήγα και το σήκωσα.

"Ναι;"

"Που είσαι ρε ηλίθιε σε έχω πάρει πενήντα φορές και εσένα και την άλλη και δεν το σηκώνεται" άκουσα την Θαλεια στην άλλη γραμμή.

"Δεν είχα το κινητό μαζί μου και η Νατάσα το έχει ξεχάσει εδώ από ότι φαίνεται" είπα κοιτάζοντας στο κομοδίνο.

"Εντάξει. Με πήρε ο Νίκος. Θέλει να βγούμε. Πες στην Νατάσα να με πάρει"

"Άντε ρε επιτέλους και εγώ κουμπάρος" άρχισα το δούλεμα.

"Άι ρε" είπε και μου το έκλεισε.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι και κοίταξα τον τοίχο σκεπτικός. Από ότι φαίνεται εδώ θα με βρει η Νατάσα.